تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی

ارزهای دیجیتال همه محدودیت‌های مربوط به قوانین بانکی و دولتی را پشت سر گذاشته‌اند و کاملا امن و مستقل هستند. البته همین ویژگی، زمینه‌ای برای وسیع شدن بازار سیاه و فراهم شدن فرارهای مالیاتی هم شده است.

رمز ارزها یا کریپتوکارنسی و انواع آنها

بیشتر افراد جامعه در گذشته برای سرمایه گذاری و به دست آوردن سود، به بازار بورس و سهام گرایش داشتند. اما با روی کار آمدن رمزارز، شاهد توجه و سرمایه گذاری روی آنها هستیم.

رمزارز (کریپتوکارنسی) چیست؟

ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته می­ شود که ماهیت فیزیکی ندارد؛ به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت­ ها و سازمان ­ها، کنترل و صادر می­ شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی­ تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می­ شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

رمزارزها نوعی ارز دیجیتال محسوب می شوند. در واقع، رمزارزها پول­ های مجازی غیرمتمرکزی هستند که از علم رمزنگاری برای برقراری امنیت معاملات استفاده می کنند. مهم­ترین ویژگی ­های رمزارزها این است که:

1- اکثر رمزارزها غیرمتمرکز هستند.

2- به دلیل استفاده از علم رمزنگاری، رمزارزها دارای امنیت بالایی هستند.

3- رمزارزها غیرقابل هک و نفوذ هستند.

رمزارزها را می­ توان بدون دخالت هر گونه نهاد یا موسسه ای به صورت مستقیم در اینترنت بدون نیاز به داشتن حساب­ بانکی، خرید و فروش کرد. قوانین خرید و فروش رمزارزها در کشورهای مختلف جهان یکسان نیست. در ایران خرید و فروش رمزارزها هیچ منع قانونی ندارد و افراد می توانند معامله رمزارزها را انجام دهند.

تفاوت رمزارز و پول معمولی

تفاوت های زیادی بین رمزارز و پول معمولی وجود دارد که در ادامه، برخی از این تفاوت ها را با هم بررسی می کنیم:

1. ماهیت وجودی: رمزارز ماهیت فیزیکی ندارد و یک رشته کد است که بر روی شبکه بلاکچین ثبت می­‌شود، اما پول­ معمولی مانند ریال، ماهیت فیزیکی دارد.
2. پشتوانه: در گذشته، پشتوانه پول­ های کاغذی مانند دلار، طلای موجود در خزانه دولت­ ها بود. اما امروزه دلار هم دیگر پشتوانه ­ای ندارد و ارز فیات یا پول بی پشتوانه اعلام شده است. از این رو، می توان گفت که کریپتوکارنسی ها نیز مانند پول های کاغذی، پشتوانه ی مشخصی ندارند. پشتوانه کریپتوکارنسی، تقاضا، پذیرش و اعتماد مردم به شبکه است.
3. واسطه: استفاده از رمزارز نیاز به واسطه ندارد و شبکه بر اساس سیستم همتا به همتا (P2P) کار می­‌کند. در این سیستم هر شخصی بدون واسطه، می ­تواند ارزهای خود را به شخص دیگری ارسال کند. اما جهت استفاده از پول ­های کاغذی، کاربران به واسطه­ هایی مانند بانک­ نیاز دارند.
4. برگشت­ ناپذیری: اگر در هنگام نقل و انتقال رمزارز مشکلی رخ دهد و رمزارز به آدرس اشتباهی فرستاده شود، امکان برگشت ارز وجود ندارد (تراکنش­ رمزارزها برگشت­‌ناپذیر است). اما برای پول­ های کاغذی با پیگیری­ های لازم، امکان برگشت پول وجود دارد.

تفاوت رمزارز و ارز دیجیتال

واحد ارز دیجیتال یک مفهوم گسترده است که به نوبه خود شامل رمزارز هم می ­شود. در واقع، واحد ارز دیجیتال گروه بزرگی از هر گونه دارایی پولی است که به صورت دیجیتالی وجود دارد.

ارز دیجیتال می­ تواند کنترل شده یا کنترل نشده باشد. بانک مرکزی یک کشور می ­تواند یک شکل دیجیتالی از اسکناس­ های ارزی خود را صادر و آن را کنترل کند. اما رمزارزی مانند بیت کوین، تحت کنترل هیچ دولت یا شخصی نیست و برای امنیت معاملات خود از علم رمزنگاری استفاده می کند.

ارزهای دیجیتال به دو دسته ی ارزهای متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می شوند. ارز هایی مانند بیت کوین و اتریوم در دسته ی رمزارزهای غیرمتمرکز قرار دارد. رمزارزهای غیرمتمرکز از طریق شبکه های اختصاصی در اختیار عموم مردم قرار می گیرد. معروف ترین نوع شبکه رمزارزها، شبکه بلاکچین است.

در ادامه به معرفی 7 رمزارز معروف می پردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد 100 رمزارز برتر برای سرمایه گذاری براساس حجم بازار، می توانید به سایت coinmarketcap مراجعه کنید.

1. رمزارز بیت کوین

شاید کمتر کسی باشد که نام بیت کوین را به عنوان بهترین رمزارز نشنیده باشد. بیت کوین با نماد اختصاری BTC اولین ارز دیجیتال رمزنگاری شده بر پایه فناوری بلاکچین است که در سال 2008 توسط “ساتوشی ناکاموتو” معرفی و در سال 2009 اولین بیت کوین ایجاد شد.

نکته بسیار جالب در مورد ساتوشی ناکاموتو، افسانه­ ای بودن آن است. زیرا هیچ اطلاعاتی در مورد بیوگرافی او در دسترس نیست.

اگرچه تا به امروز گمانه زنی های بسیار زیادی در مورد هویت اصلی او انجام شده است اما در واقعیت، هیچ کسی نمی ­داند ساتوشی ناکاموتو اسم مستعار چه کسی است؟

2- رمزارز اتریوم

در حال حاضر، بهترین رمزارز پس از بیت کوین، اتریوم با نماد اختصاری ETH است. اتریوم که بر پایه فناوری بلاکچین کار می کند، تنها چهار سال پس از بیت کوین توسط یک جوان برنامه نویس به نام “ویتالیک بوترین” به وجود آمد.

در چند سال اخیر، به دلیل پیشرفت چشم­گیر اتریوم، افراد بسیار زیادی به استخراج اتریوم روی آورده­ اند. نحوه خرید و فروش اتریوم مانند خرید و فروش بیت کوین است.

با توجه به این که امکان دسترسی ایرانیان به بازارهای خارجی با مشکلات بسیار زیادی روبرو است، می توانید از صرافی­ های آنلاین معتبر در ایران برای خرید و فروش اتریوم و سایر رمزارزها استفاده کنید.

3- رمزارز ریپل

رمزارز ریپل با نام اختصاری XRP در سال 2012 توسط جید مک کالب و کریس لارسن (Chris Larsen & Jed McCaleb) ساخته شده است. این رمزارز در حال حاضر یک شبکه پرداخت جهانی است که پرداخت های بین المللی فوری، دقیق و کم هزینه ای را ارائه می دهد. هدف ریپل در درجه اول، کمک به هموار کردن این بخش با استفاده از تسهیل پرداخت های جهانی بوده است.

روش ساخت رپیل منحصربه‌فرد است و نیازی به استخراج ندارد. بنابراین، استفاده از توان محاسباتی را کاهش داده و تاخیر شبکه را به حداقل می رساند.

4- رمزارز بیت کوین کش

در سال 2017 در مسائلی مانند مقیاس گذاری در جامعه رمزارزها اختلاف نظر به وجود آمد. این اختلاف نظر در نهایت منجر به ایجاد شکاف و به وجود آمدن بیت کوین کش شد. زمانی که جناح های مختلف نتوانند به توافق برسند که یک رمزارز تقسیم شود، در این حالت، با تغییر در اصل کد رمزارز، ارز جدیدی حاصل می شود.

بیت کوین کش با نام اختصاری BCH شاخه ای از بیت کوین است که در نتیجه به روزرسانی بیت کوین و با هدف برطرف کردن یکسری از مشکلات بیت کوین ایجاد شد. این ارز کاملاً متفاوت از بیت کوین است؛ یکی از تفاوت های آن، افزایش در حجم بلاک هاست. حجم بلاک ها در بیت کوین 1 مگابایت و در بیت کوین کش 8 مگابایت است. این افزایش اندازه بلوک ها، سرعت انجام معاملات را بیشتر و زمان آن را کمتر می کند. بیت کوین کش نیز مانند بیت کوین دارای 21 میلیون واحد است و الگوریتم استخراج آن مشابه بیت کوین است.

5- رمزارز تتر

رمزارز تتر با نماد اختصاری USDT یک ارز پایدار بر پایه ارز فیات (پول بدون پشتوانه) و مبتنی بر بلاکچین است. رمزارز تتر به دلیل پشتیبانی توسط دلار آمریکا، استیبل کوین (سکه یا ارز دیجیتال پایدار) نامیده می­ شود. این رمزارز در سال 2015 توسط رئال کوین راه اندازی شد. هدف اصلی تتر، سرعت بخشی به انتقال ارزها است.

6- رمز ارز لایت کوین

رمزارز لایت کوین با نماد اختصاری LTC یک رمزارز مبتنی بر بلاکچین است که انتقال آن بدون نظارت مستقیم هیچ گونه نهاد و یا ارگان دولتی به صورت غیرمتمرکز انجام می ­شود. لایت کوین توسط “چارلی لی” در 7 اکتبر سال 2011 ایجاد شد.

ویژ­گی های لایت کوین بسیار شبیه به بیت کوین است اما تنها تفاوت اصلی این دو رمزارز، در نرخ تولید بلاک است. لایت کوین نسبت به بیت کوین دارای نرخ تولید سریع تری است. از این رو، تراکنش­ های لایت کوین نیز در مدت زمان کوتاه تری تایید می ­شود.

خرید و فروش لایت کوین مانند خرید و فروش سایر رمزارزها است.

7- رمزارز دش

ارز دیجیتال دش با نام اختصاری Dash در سال 2014 توسط ایوان دوفیلد (Evan Duffielde) ساخته شد. دش به گونه ای طراحی شده است که در کل دارای 18 میلیون سکه است. الگوریتم مورد استفاده در استخراج ارز دیجیتال دش، الگوریتم اثبات کار است.

صحبت پایانی

سرمایه گذاری های کوتاه مدت و بلندمدت در زمینه رمزارزها را می توان یکی از روش های مناسب برای سرمایه گذاری دانست. می توان از بین شبکه های مختلف رمزارزها، آن شبکه ارزی که دارای پتانسیل بیشتری برای سودآوری است را انتخاب کرد. ولی نکته ای که باید به آن توجه کنید این است که برای یک سرمایه گذاری مناسب، بهتر است که تمام سرمایه خود را روی یک رمزارز خاص متمرکز نکنید. سعی کنید سرمایه خودتان را تقسیم و در بخش های مختلفی سرمایه گذاری کنید.

البته باید این موضوع را در نظر گرفت که رمزارزها نیز ریسک های مربوط به خود را دارند و راهی برای یک شبه پولدار شدن نیستند. توصیه می شود قبل از انتخاب هر نوع رمزارزی برای سرمایه گذاری، تحقیقات کاملی را در مورد آن رمزارز انجام دهید.

هنر نقد کردن ارز دیجیتال

دنیای کریپتوکارنسی و به طور کلی ارزهای دیجیتال به عنوان یکی از پرطرفدارترین و پرسودترین معاملات غیرنقدی محسوب می‌شود. بسیاری از افراد با نقد کردن ارز دیجیتال، درآمد قابل توجهی کسب می‌کنند و بسیاری دیگر هم تمایل دارند بدانند که این مسیر چگونه طی می‌شود. اگر شما یک کاربر تازه‌وارد باشید، بیشتر با عناوینی مثل ارز دیجیتال یا رمز ارز مواجه شده‌اید، اما به نظر من ترجمه دقیق‌تر و بهتر کریپتوکارنسی، همان ارز دیجیتال است.

معتقدیم که نقد کردن ارز دیجیتال یک هنر محسوب می‌شود؛ دلیل آن هم پیچیدگی‌های منحصربه‌فرد این دنیای بزرگ است که حل کردن آن‌ها ساده نخواهد بود. دنیای ارزهای دیجیتال و به طور کلی ورود به دنیای بی‌حدومرز کریپتوکارنسی، به یک دستورالعمل نیاز دارد تا به بهترین شکل ممکن سوددهی داشته باشد. همچنین وجود پلتفرمی امن برای انجام پروسه تبدیل ارز دیجیتال به تومان در ایران نیز یک چالش محسوب می‌شود. اما با ارهکاری نیک پرداخت می‌توان از این مانع نیز عبور کرد.

اگر شما یک تریدر یا یک تازه‌ وارد علاقه‌مند به دنیای ارزهای دیجیتال هستید که علاقه زیادی به کسب درآمد از طریق کریپتوکارنسی دارید، این مطلب را تا انتها مطالعه کنید. در ادامه این مطلب به معرفی اجمالی ارزهای دیجیتال می‌پردازیم و سعی می‌کنیم تا بهترین، مطمئن‌ترین و سریع‌تربن پلتفرم موجود در ایران را برای انجام هرچه‌ بهتر پروسه‌هایی چون خرید و فروش ارز دیجیتال و نقد کردن ارز دیجیتال را ارائه دهیم.

تصویری نمادین از چند سکه منتصب به ارزهای دیجیتال؛ ارزهای دیجیتال هرگز به صورت فیزکی خرید و فروش نمی‌شوند.

ارز دیجیتال دقیقا چیست؟

همان‌طور که گفتم واژه مرکب ارز دیجیتال ترجمه نسبتا صحیحی از واژه کریپتوکارنسی است. واژه انگلیسی کریپتوکارنسی هم یک واژه مرکب است که از ترکیب ۲ واژه کریپتو (به معنای رمزنگاری) و کارنسی (به معنای پول یا ارز) تشکیل شده است. کریپتوکارنسی هم مثل همه پول‌های رسمی در سرتاسر جهان دارای یک واحد مشخص به نام توکن یا کوین است که با توجه به مقادیر آن‌ها می‌توان ارز دیجیتال خرید و آن‌ها را در کیف پول دیجیتال یا Wallet ذخیره کرد. البته شما می‌توانید برای اطلاع هرچه‌ بیشتر از مفهوم کیف پول دیجیتال، مطلب پیشین ما در مورد همین موضوع را مطالعه کنید.

نقد کردن ارز دیجیتال به چه صورت است؟

جالب است بدانید که نقد کردن ارز دیجیتال اصلا به معنای دریافت فیزیکی این ارزها نیست. ارزهای دیجیتال اساسا برای گریز از سیستم‌های ردیابی دولتی و بانکی ساخته شده‌اند و ماهیتی مستقل و پنهان دارند. بنابراین در پروسه نقد کردن ارز دیجیتال هیچ بانک دولتی یا شخص خاصی دخیل نیست و می‌توان روی امنیت صرافی‌های متعدد و کیف پول‌های موجود حساب ویژه‌ای باز کرد. در نهایت در این پروسه معادل ریالی این ارزهای دیجیتال به حساب بانکی شما واریز خواهید شد.

البته این اقدامات امنیتی در رابطه با نظارت نهادهای قانونی و دولتی، متقابل است. مثلا ارزهای دیجیتال یا پروسه نقد کردن ارز دیجیتال مانند سپرده‌های نقدی یا غیرنقدی دولت‌ها مثل ایالات متحده بیمه نمی‌شوند. از طرفی نوسانات و حباب‌های بازار کریپتوکارنسی به نحوی است که محاسبه سود و زیان سپرده‌ها نیاز به دقت و بررسی‌های تخصصی دارد.

ارز دیجیتال با چه مکانیزمی کار می‌کند؟

بیایید به بخش اول واژه کریپتوکارنسی یعنی واژه کریپتو برگردیم؛ این واژه معرف بخش بزرگی از مکانیزم ارزهای دیجیتال است. قبل از نقد کردن ارز دیجیتال لازم است بدانید که کریپتوکارنسی به وسیله پروتکل‌هایی که به وسیله ریاضیات و مهندسی‌های پیچیده محافظت می‌شوند. ارزهای دیجیتال توسط الگوریتم‌های پیچیده و سخت رمزگذاری یا encoding می‌شوند تا امکان جعل کردن، کپی کردن یا نفوذ به سیستم‌های تراکنشی آن‌ها غیر ممکن باشد.

دنیای کریپتوکارنسی و پروسه نقد کردن بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال را با پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز یا DeFi می‌شناسند. همه تراکنش‌ها، اطلاعات مربوط به فعالیت کاربران یا ماینرها (Miners) در همین سیستم وجود دارند و در دسترس افراد و نهادهای دیگر قرار نخواهند گرفت.

مکانیزم عملکرد ارزهای دیجیتال از طرفی دیگر به دنیای وسیع و بزرگ بلاک‌چین‌ها هم گره خورده است. یک بلاک چین (Blockchain) در دنیای ارزهای دیجیتال، به ذخیره‌سازی و ثبت همه فعالیت‌ها و تراکنش‌های قبلی می‌‌پردازد و مالکیت واحدهای ارزهای دیجیتال را در یک زمان معلوم تایید می‌کند. داستان بلاک‌چین‌ها بحثی مفصل و تخصصی است که بهتر است آن را در مطلبی با عنوان تکنولوژی بلاک‌چین‌ چیست مطالعه کنید.

ارزهای دیجیتال همه محدودیت‌های مربوط به قوانین بانکی و دولتی را پشت سر گذاشته‌اند و کاملا امن و مستقل هستند. البته همین ویژگی، زمینه‌ای برای وسیع شدن بازار سیاه و فراهم شدن فرارهای مالیاتی هم شده است.

ارزهای دیجیتال چه مزایایی دارند؟

نقد کردن ارز دیجیتال به دلایل متعددی صورت می‌گیرد که یکی از آن‌ها کسب درآمد قابل توجه از سود ترید است. اما شاید سوال پیش آید که دنیای ارزهای دیجیتال دیگر چه مزایایی دارد که استفاده از آن‌ها با چنین استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شده است؟ با ما همراه باشید تا به سراغ همه مزایایی برویم که ارزهای دیجیتال برای من به ارمغان می‌آورند:

• عرضه محدود: این ویژگی ارزهای دیجیتال باعث می‌شود تا ارزش، بها و سوددهی ارزهای این بازار معمولا روبه‌بالا باشند. پروسه نقد کردن ارز دیجیتال هم به واسطه این قابلیت می‌تواند همیشه گرم‌ترین بازار را برای کاربران و تریدرها فراهم کند تا بهترین موقعیت برای سودآوری صورت بگیرد.
• هیچ نظارتی از جنس دولت وجود ندارد: بسیاری از کاربران به دلیل عدم نظارت‌های دولتی به سراغ سرمایه گذاری در حوزه ارز دیجیتال می‌روند. اینجا در دنیای ارزهای دیجیتال می‌توان بدون نگرانی از مجازات‌های مالی یا پرداخت مالیات، معامله کرد.
• کارمزد کمتر نسبت به معاملات سنتی: معامله یا ترید در دنیای ارزهای دیجیتال از کارمزد بسیار کمتری نسبت به معاملات پولی سنتی برخوردار است. این برتری در مورد معاملات غیرنقدی و الکترونیکی قبلی هم صدق می‌کند و دنیای معاملات کرپیتوکارنسی را در دست بالاتر قرار می‌دهد.
• حریم خصوصی: همان‌طور که گقتم، بازار ارزهای دیجیتال از پروتکل‌ها و پلتفرم‌هایی تشکیل شده است که به شدت از حریم خصوصی کاربران و اطلاعات تراکنش‌ها محافظت خواهند کرد. هیچ نگرانی خاصی در رابطه با ردیابی اطلاعات هویتی افراد یا دستیابی به چگونگی و زمان تراکنش‌ها وجود ندارد.
• کاهش انحصار ارزهای دولتی: با خارج شدن مسیر ارزهای دیجیتال از جاده بانک‌های دولتی، کاهش انحصارگرایی پولی به وقوع می‌پیوندد. این مسئله به زبان ساده‌تر به معنای این است که با معامله ارزهای رمزگذاری‌ شده، دیگر همه قدرت مالی در اختیار ارزهایی که توسط دولت ارائه و عرضه می‌شوند، نخواهد بود.
• امنیت بیشتر در مقایسه با ویزا کارت یاPaypal: قابلیت‌های امنیتی دنیای کریپتوکارنسی، نیاز به حضور پردازنده‌ ایی از جنس شخص ثالث را برطرف می‌کنند. این به معنای آن است که دیگر نیاز نیست مثل ویزا کارت یا پی پال به دنبال شخصی برای تایید اعتبار تراکنش‌ها باشید.

البته در کنار همه این مزایا، معایبی مثل امکان گسترده‌تر شدن بازار سیاه مالی، فرارهای مالیاتی و از دست رفتن پول هم وجود دارد. از طرفی عملیات استخراج یا ماین کردن ارزهای دیجیتال نیازمند صرف انرژی بسیار زیاد برق است و می‌تواند باعث بروز اثرات مخرب بشود. در ضمن همان‌طور که در ابتدای این مطلب گفتم، عدم تخصص و آگاهی کامل در این زمینه با توجه به نوسانات ناگهانی می‌تواند باعث از دست رفتن سرمایه بشود. به همه موارد بالا شبهات خرید و فروش ارز دیجیتال در کشور را نیز اضافه کنید تا دریابید که سرمایه گذاری در این حوزه این موانع و مشکلات را هم دارد.

معرفی اجمالی چند ارز دیجیتال

نقد کردن ارز دیجیتال با توجه به اعتبارات ارزی مختلفی صورت می‌گیرد که در کیف پول دیجیتال شما ذخیره شده‌اند. این ارزهای دیجیتال شامل چندین نوع مختلف و متعدد از انواع کریپتوکارنسی هستند؛ البته همان‌طور که حدس می‌زنید، بیتکوین اولین و پرارزش‌ترین ارز دیجیتال حال حاضر در سرتاسر جهان است. برای نقد کردن ارز دیجیتال لازم است تا با چند ارز رمزگذاری‌شده و محبوب آشنا شوید؛ من این کار را انجام دادم و ۵ ارز دیجیتال معتبر و پرطرفدار را برای معرفی انتخاب کردم:

• Bitcoin: اگر دنیای کریپتوکارنسی را به یک بدن تشبیه کنیم، بیت کوین شاهرگ این بدن خواهد بود. این ارز دیجیتال ارزشمندترین و محبوب‌ترین ارز رمزگذاری‌شده در دنیاست. محدودیت عرضه برای بیتکوین تا الان ۲۱ میلیون واحد یا توکن است، که بر ارزشمندی آن می‌افزاید. برای اطلاع بیشتر از چگونگی استخراج این ارز دیجیتال، مطلب استخراج بیت کوین چیست را مطالعه کنید.
• Ethereum: سال ۲۰۱۵ برای دنیای کریپتوکارنسی، سرآغاز عصر جدیدی بود؛ چرا که یکی از محبوب‌ترین ارزهای بعد از بیتکوین وارد میدان شد. اتریوم سازوکار جالبی دارد؛ طبق این سازوکار که به قرارداد هوشمند معروف است، اگر کسی با توجه به توافق‌نامه عمل نکند، تراکنش معاملات انجام نمی‌شود. برای اطلاع از دیگر جزئیات اتریوم و تفاوت آن با اتر این مطلب را مطالعه کنید.
• DogeCoin: دوج کوین از جمله ارزهایی است که در جریان افزایش قیمت بیتکوین در سال ۲۰۲۰ به دنیای کریپتوکارنسی اضافه شد. این ارز دیجیتال که دُردانه ایلان ماسک (مدیرعامل تسلا) محسوب می‌شود، یکی از محبوب‌ترین ارزهای رمزگذاری‌ شده است. اطلاعات بیشتر در مورد این کریپتوکارنسی را در مطلبی با عنوان دوج کوین چیست در کوین‌ نیک مارکت بخوانید.
• Litecoin: به سیزدهم اکتبر سال ۲۰۱۱ برگردیم؛ جایی که جناب آقای لی که قبلا از کارمندان گوگل بود، اقدام به فعال کردن لایت کوین کرد. بسیاری از متخصصان دنیای کریپتوکارنسی، بیت کوین و لایت کوین را از لحاظ اشتراک و جزئیات مثل طلا و نقره ارزیابی می‌کنند.
• Ripple: بسیاری از کاربران، این ارز دیجیتال را با نماد XRP به خوبی می‌شناسند. اما جالب است بدانید که ارز ریپل یا همان XRP تنها یکی از چندین محصولات مرتبط با ارز ریپل است. برای اینکه بدانید ریپل چیست، مطلبی با همین عنوان را مطالعه کنید.

نقد کردن ارز دیجیتال از صرافی‌های معتبر

از همه بحث‌های تخصصی دنیای کریپتوکارنسی که بگذریم، به بحث شیرین و جذاب نقد کردن ارز دیجیتال خواهیم رسید. همه ارزهای دیجیتال که در کیف پول‌ها ذخیره‌ می‌شوند را باید از طریق صرافی‌های مخصوص دنیای کریپتوکارنسی خرید یا فروخت. صرافی‌های ارزهای دیجیتال از اعتبار درستی برخوردار هستند و برای استفاده از آن‌ها به حساب‌های کاربری و Wallet های مخصوص دسترسی داشت. لیست زیر، تنها ۱۰ صرافی برتر حال حاضر دنیای ارزهای دیجیتال را نشان می‌دهد:

در این صرافی‌ها کاربران می‌توانند ارز دیجیتال خود را به دلار یا دیگر ارزها تبدیل کنند. اما امکان تبدیل ارز دیجیتال به ریال در این صرافی‌ها وجود ندارد و نیاز است که به صرافی‌های داخلی مطمئن مانند نیک پرداخت مراجعه کرد. در ادامه بیشتر با این مسیر آشنا خواهید شد.

تبدیل ارز دیجیتال به ریال با نیک‌پرداخت

یکی از بهترین و امن‌ترین پلتفرم‌های موجود در ایران که می‌توان همه سفارشات را در آن در کمتر از ۳۰ دقیقه انجام داد، نیک‌ پرداخت است. بخش ویژه نقد کردن ارز دیجیتال در اختیار کاربران و علاقه‌مندان به دنیای ارزهای دیجیتال قرار گرفته تا دیگر هیچ کمبودی در این رابطه احساس نشود و بتوانند به راحتی ارزهای خود را به ریال تبدیل کنند. در نیک پرداخت نه تنها نقد کردن بیت کوین و دیگر ارزهای دیچیتال انجام می‌شود، بلکه نقد کردن انواع کیف پول مانند نقد کردن وب مانی، پرفکت مانی، نقد کردن پی پال و نقد کردن درآمد ارزی در محیطی امن و سریع انجام می‌شود.

خرید ارز دیجیتال با کارت بانکی

همچنین مجموعه نیک‌ پرداخت با فراهم کردن بخش ویژه تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی خرید و فروش ارز دیجیتال همه امکانات سرمایه گذاری در دنیای ارزهای دیجیتال را در اختیار کاربران قرار داده است. شما می‌توانید با مراجعه به این مجموعه به صورت تخصصی وارد دنیای کریپتوکارنسی شوید.

جمع‌ بندی

ارزهای دیجیتال یک انقلاب در دنیای معاملات غیر نقدی محسوب می‌شوند. با ورود بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال رسمی و پر ارزش در دنیا، همه‌چیز به نفع این ارز رمزگذاری‌ شده و دیگر چیزهای مرتبط با آن تمام شد. در حال حاضر یکی از مسائل مهمی که کاربران به خصوص کاربران ایرانی با آن مواجه هستند، مسئله نقد کردن ارز دیجیتال است.

در این مطلب با صرافی‌ها، چگونگی عملکرد ارزهای دیجیتال، مزایا و معایب و همچنین ۵ مورد از انواع ارزهای دیجیتال آشنا شدیم؛ در نهایت هم به مجموعه مطمئن و حرفه‌ای نیک‌پرداخت رسیدیم که به صورت حرفه‌ای به خرید و فروش کریپتوکارنسی می‌پردازد. نظراتتان در مورد ارزهای دیجیتال و دیگر مزایا و معایبشان را برای ما در زیرهمین مطلب بنویسید. راستی اگر تجربه نقد کردن ارز دیجیتال از طریق نیک‌پرداخت را دارید، این تجربه را با ما به اشتراک بگذارید.

تفاوت بین توکن ها، کوین ها و ارزهای مجازی

در واقع بین همه ی این اصطلاحات ، به صورت عمده و جزئی تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که JPMorgan Chase کوین جی ام پی JPM خود را منتشر کرد ، آن را به عنوان “کوین دیجیتالی” معرفی کرد ، در حالی که لیبرای (Libra) فیسبوک به عنوان “کریپتوکارنسی” سخت معرفی شد – و به طرز غیر منتظره ای ، این می تواند بخشی از تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی دلیل قانونگذار ها در سراسر جهان برای تمرکز بر روی لیبرا (Libra) باشد.

با این وجود ، در حالی که کوین (JPM) و لیبرا (Libra) از نظر طراحی متفاوت هستند ، در هر دو مورد ، کارشناسان متمرکز سریعاً آن ها را از لیست ” کریپتوکارنسی” ، حذف کردند و آن ها را “پول مجازی” یا “ارزهای دیجیتال” نامیدند – اساساً به این دلیل که توسط شرکت ها اداره می شوند و از این رو متمرکز هستند. متأسفانه ، این چندان ساده نیست : در حالی که عدم تمرکز یک ایدئولوژی اساسی پشت کریپتوکارنسی ها است ، برخی از آن ها حداقل تا یک درجه ی خاص می توانند متمرکز شوند.

بنابراین ، کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است (تفاوت های ظریف بین این ها بعدا در مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با کریپتوگرافی قدرتمندی ساخته شده است ، که باعث می شود آن را بسیار امن و تغییر ناپذیر جلوه دهد. بیشتر کریپتوکارنسی ها براساس فناوری بلاکچین (blockchain) ساخته شده اند ، یک لجر توزیع شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه ها اجرا می شود. با این حال ، کریپتوکارنسی های بدون بلاکچین (blockchain-free) نیز از نظر فنی امکان پذیر هستند – در واقع ،دیجی کش Digicash ، یکی از اولین روش های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ منتشر شد ، که دارای بلاکچین (blockchain) نبود.

برای پیچیده تر کردن موضوع ، زیر شاخه هایی درون کریپتوکارنسی معمولی ، مدرن (مبتنی بر بلاکچین blockchain ) نیز وجود دارد – یعنی NEO یک کوین است ، در حالی که بایننس کوین Binance Coin (BNB) در واقع یک توکن است. همان طور که اکنون می بینید ، در فضای کریپتوکارنسی پیرامون این اصطلاحات ، سردرگمی زیادی وجود دارد ، و در این مقاله سعی شده است تا موضوعات به طور مستقیم توضیح داده شود.

کوین (coin) چیست؟

کوین های دیجیتالی که وابسته به بلاکچین (blockchain) خود هستند.

بیت کوین (BTC) ، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه ای از “کوین های کریپتوکارنسی” هستند. آن ها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ همه ی آن ها در لجر های مستقل خود وجود دارند : بیت کوین BTC بر روی بلاکچین (blockchain) اصلی بیت کوین (Bitcoin) کار می کند ، اتریوم ETH در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain استفاده می شود ،مونرو XMR در بلاکچین مونرو Monero blockchain وجود دارد و غیره. همه ی آن ها همچنین ممکن است ارسال ، دریافت یا ماین شوند.

مطابق نام آن ها ، کوین ها دارای ویژگی هایی مشابه پول هستند : آن ها معاوضه پذیر هستند ، قابل تقسیم هستند ، قابل حمل هستند و در عرضه محدود هستند. بنابراین ، به طور معمول ، کوین های کریپتوکارنسی دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرند : برای پرداخت جهت موارد مختلف (گرچه روند پذیرش خرده فروشی کند بوده است). استثنائات وجود دارد : در حالی که اتر Ether تمام خصوصیات یک کوین را دارد ، فراتر از نقش “پول” خود عمل می کند ، زیرا در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain برای تسهیل معاملات استفاده می شود.

همچنین به اصطلاح آلتکوین ها “altcoin ” نیز جود دارند که این عنوان را به این دلیل به دست آورده اند که شبیه جایگزینی برای بیت کوین (Bitcoin) ، کریپتوکارنسی اصلی هستند. بسیاری از آلتکوین ها یک فورک (fork) بیت کوین (Bitcoin) هستند و با استفاده از پروتکل اوپن سورس بیت کوین (Bitcoin) – مانند لایت کوین Litecoin (LTC) و داج کوین Dogecoin (DOGE) ساخته شده اند ، اما اتریوم ETH و مونرو XMR که در بالا ذکر شده اند نیز علی رغم اینکه در کلکسیون های کاملاً جدید ساخته شده اند ، به عنوان آلتکوین altcoin ها نیز نام برده می شوند. بنابراین ، باید سؤال زیر را در هنگام تعریف آلتکوین در نظ بگیرید : آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین (blockchain) خاص خود است ، اما بیت کوین (Bitcoin) نیست (یعنی ،بلاکچین blockchain اصلی نه)؟ اگر بله ، پس یک آلتکوین altcoin است.

با این تفاسیر ، توکن (token) چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه ی معین مورد استفاده قرار گیرند.

وجه تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مدل های قبلی برای کار به پلتفرم بلاکچین (تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی blockchain) دیگری نیاز دارند. اتریوم (Ethereum) رایج ترین پلتفرم ایجاد توکن ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن است. توکن های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم blockchain Ethereum معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند – مانند محبوب ترین استیبل کوین stablecoin صنعت تتر Tether به نام (USDT) . البته پلتفرم های دیگری برای توکن ها ، مانند نئو( NEO) یا ویوز (Waves) نیزوجود دارند.

هدف توکن ها نیز در مقایسه با کوین ها متفاوت است ، اگرچه می توان از آن ها به عنوان ابزار پرداخت نیز استفاده کرد (به اصطلاح “توکن های ارز”).

بسیاری از توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آن ها ایجاد شده اند. با این حال ، آن ها “توکن های ابزار” نامیده می شوند. هدف اصلی آن ها این است که به مالک ، امکان دسترسی به عملکرد پروژه را ارائه دهند – مانند بیسیک اتنشن توکن یا (BAT) . BAT یک توکن ERC-20 است (به این معنی که پلتفرم بلاکچین (blockchain) آن اتریوم (Ethereum) است) که برای افزایش و تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان با توکن های بت (BAT) تبلیغات را خریداری می کنند ، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر به عنوان پرداخت برای هر دو تبلیغات میزبان و مشاهده ی آن ها توزیع می شود.

علاوه بر این ، “توکن های امنیتی” نیز وجود دارد که در اصل نمایانگر سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آن ها از طریق استارتاپ پشت این پروژه ارزش گذاری می شوند ، اما در آن استارتاپ به صاحب آن مالکیت واقعی نمی دهند. مردم این توکن ها را صرفاً با این ایده که ارزش آن ها در آینده افزایش خواهد یافت – این چیزی است که متأسفانه موجب کل رونق عرضه ی اولیه کوین ICO)) بوده است ، ، وقتی مردم برای خرید توکن های امنیتی به عنوان توکن های ابزار اقدام می کردند . به طور معمول ، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قانونگذاری ، و سیاست های شناخت مشتری KYC)) قرار دارند ، که برای بازار ICO چنین نبود.

در این صورت تفاوت بین ارزهای مجازی و دیجیتالی چیست؟ آیا مترادف هم نیستند؟

خیر ، مورد اول اصطلاح آن بسیار انتزاعی تر است ، در حالی که دیگری کاملاً غیر انتزاعی و ملموس است.

در واقع ،توضیح این بسیار ساده تر از موضوع توکن / کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی – ارز مجازی یا کریپتوکارنسی (خیر ، این ها نیز دقیقاً یکسان نیستند) استفاده می شود . مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله ی تحقیقاتی توسط دیوید چائوم (David Chaum) معرفی شد ، که بعداً آن را در قالب دیجی کش (Digicash) پیاده سازی کرد.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آن ها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف صورتحساب واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آن ها فقط می توانند از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده به صورت آنلاین کسب شوند و هزینه شوند. به طور معمول ، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد ، به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می شوند و اندک و بدون هیچ گونه هزینه ای اعمال می شوند. خبر خوب : ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکسان هستند.

بنابراین: کوین ، توکن ، ارزهای مجازی – همه ی آن ها ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی متفاوت هستند ، حتی اگر به صورت دیجیتالی تعریف شوند. همان طور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد ، یک ارز مجازی “پول دیجیتالی در یک محیط کنترل نشده است که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه ی مجازی خاص استفاده می شود.” یک نمونه ی اصلی از ارزهای مجازی که مبتنی بر کریپتو نیستند ، پول در بازی های ویدئویی می باشد ، مانند توکن های World of Warcraft ، کارت های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از بازی محبوب EA Sports . این موارد معمولاً در اکوسیستم بازی مربوطه وجود دارند و برای آنلاک کردن محتوای جایزه مانند موارد جدید و انیمیشن ها استفاده می شوند.

بنابراین ، بر خلاف پول معمولی ، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص ، ارزهای مجازی نمی توانند توسط یک بانک مرکزی یا دیگر مقام قانونگذاری بانکی صادر شوند – این امر نوسانات و بی ثباتی آن ها را توضیح می دهد. بنابراین ، کریپتوکارنسی ها کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید حداقل با توجه به AP استایل بوک ، با یکدیگر اشتباه گرفته شوند ، در حالی که هر دو در دسته ی “ارزهای دیجیتال” گسترده تر قرار دارند.تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر ، با توجه به این که فضا به طور مداوم در حال تحول است.

همان طور که می دانیم کریپتوکارنسی ها فقط ۱۰ سال است که وجود دارند ، در حالی که اکثر سازمان های دولتی فقط سه یا پنج سال پیش شروع به توجه به آن ها کردند ، زمانی که محبوبیت بیت کوین (Bitcoin) به طرز چشمگیری همراه با ارزش آن شروع به افزایش کرد. قابل توجه است كه لیبرای (Libra) فيسبوك به تازگي توجه عمده ديگري را در بين دیده بان های مالي ايجاد كرده است : برخي از كشورها هم اكنون در حال تشكيل نيروهاي وظيفه براي بحث درمورد لیبرا (Libra) و چگونگي قانونگذاری آن ، هستند.

بنابراین ، تعاریف مربوط به کریپتوکارنسی ها در بین حوزه های قضایی متفاوت است : فقط در ایالات متحده ، پنج آژانس قانونگذاری مختلف ، بسته به برداشت آن ها ، ۵ تعریف مختلف از کریپتوکارنسی دارند . بنابراین ، IRS کریپتوکارنسی ها و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی می بیند ، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می کند آن ها اوراق بهادار را عرضه می کنند ، در حالی که شبکه ی اجرای جرایم مالی فکر می کند کریپتوکارنسی ها پول هستند. علاوه بر این ، چارچوب قانونگذاری ژاپن برای کریپتوکارنسی ها – قانون خدمات پرداخت – “ارز دیجیتال” را به عنوان یک ارزش ملکی تعریف می کند ، و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین (Bitcoin) را “جانشین ارز” می نامید.

علاوه بر این ، با توجه به این که این فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تحول است – و این که قانونگذار ها اکثراً از این قافله عقب مانده اند – عادلانه است که فرض کنیم شرایط جدید برای ارزهای دیجیتال ممکن است در آینده ایجاد شود ، که این امر، به روز بودن در خصوص موارد فعلی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می کند.

همه چیز درباره تفاوت توکن‌، کوین و ارزهای مجازی

امروز و در ادامه این مطلب مجله دیجی اکسچنج می‌خواهیم به این سوالات پاسخ دهیم که تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی چیست؟ آیا بین یک توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی تفاوتی وجود دارد؟ پاسخ خلاصه این سوالات بله است.

در واقع بین همه این اصطلاحات تفاوت‌های عمده و جزئی وجود دارد. به عنوان مثال هنگامی که JPMorgan Chase کوین JPM را منتشر کرد؛ آن را “کوین دیجیتالی” نام نهاد. در حالی که لیبرا فیسبوک به عنوان رمز ارز یا همان کریپتوکارنسی طبقه‌بندی می‌شود.

درست است که کوین JPM و لیبرا از نظر طراحی با هم متفاوت هستند اما کارشناسان به صراحت معتقدند که هر دو آنها به دلیل عدم تمرکز، جزء رمز ارزها طبقه بندی نمی‌شوند بلکه پول مجازی یا ارز مجازی هستند. دلیل کارشناسان این است که این دسته از داریی‌ها اساساً توسط شرکت‌ها کنترل و به صورت متمرکز اداره می‌شوند. عدم تمرکز یکی از ایدئولوژی‌های اصلی طراحی رمز ارزهاست اما برخی از این واحدهای پولی درجه حداقلی از تمرکز را دارند.

بنابراین رمز ارز یک ارز دیجیتالی یا مجازی است که با رمز نویسی قوی ساخته شده است. این سیستم باعث می‌شود که رمز ارزهای بسیار ایمن و تغییرناپذیر شوند. بیشتر ارزهای رمزپایه بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند. در این سیستم یک دفتر کل توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها اجرا می‌شود. با این حال بدون بلاکچین نیز می‌توان رمز ارز تولید کرد. در واقع دیجی کش یکی از اولین روش‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه 1990 منتشر شد و از سیستم بلاکچین پیروی نمی‌کرد.

تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی

برای این که پیچیدگی موضوع را متوجه شوید کافی است بدانید که رمز ارزهای معمولی و مدرن (مبتنی بر بلاکچین) زیر مجموعه‌های زیادی دارند. به عنوان مثال NEO یک کوین است در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن محسوب می‌شود. همانطور که تا کنون متوجه شده‌اید، در فضای رمزنگاری و پیرامون این اصطلاحات پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد. ما در این مقاله سعی کرده‌ایم که به ساده‌ترین شکل این اصطلاحات را همراه با بیان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی تشریح کنیم.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی در واقع سکه‌های بومی بلاکچین خود هستند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) همگی نمونه‌ای از کوین‌های رمزنگاری محسوب می‌شوند. اما چه عاملی بین آنها مشترک است؟ همه آنها سیستم مستقل به خود را دارند. به عنوان مثال BTC بر روی بلاکچین اصلی بیتکوین طراحی شده، ETH از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کند و XMR نیز از بلاکچین مخصوص مونرو پیروی می‌کند. همه این کوین‌ها امکان ارسال، دریافت یا استخراج را دارند.

کوین‌ها در واقع دارای ویژگی‌های مشابه با پول هستند. آنها قابل مبادله، بخش پذیری و قابل حمل بوده و عرضه محدودی دارند. بنابراین به طور معمول کوین‌های رمز ارزها دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یعنی کاربران می‌توانند برای پرداخت هزینه خدمات دریافتی خود، به شرطی که ارائه دهنده خدمت، پذیرنده این روش پرداخت باشد، از کوین‌ها استفاده کنند. البته استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلا در حالی که اتریوم تمام خصوصیات یک کوین را دارد، نقشی فراتر از پول به عهده آن است. چرا که بلاکچین اتریوم اساسا برای تسهیل معاملات طراحی شده است.

شاید اصطلاحی به نام آلت کوین نیز به گوش‌تان خورده باشد. آلت کوین‌ها در واقع کوین‌هایی هستند که با هدف جایگزینی، بعد از بیتکوین خلق شده‌اند و شبیه به این ارز دیجیتال هستند. بسیاری از آلت کوین‌های موجود در بازار نوعی هارد فورک بیتکوین محسوب می‌شوند. هارد فورک‌های بیتکوین از همان پروتکل اوپن سورس بیتکوین با کمی تغییر استفاده می‌کنند. مثلا لایتکوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) از جمله مهمترین هارد فورک‌هایی هستند که به این شیوه طراحی شده‌اند.

اما از اتریوم و مونرو علی رغم اینکه روی بلاکچینی کاملاً جدید و مجزا از بلاکچین بیتکوین ساخته شده‌اند نیز به عنوان آلت کوین یاد می‌شود.

توکن چیست؟

توکن‌ها در واقع دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین مورد استفاده قرار گیرند. وجه تمایز اصلی بین کوین‌ها و توکن‌ها این است که توکن‌ها برای عمل، نیاز به سابقه پلتفرم بلاکچین دیگری دارند. اتریوم رایج‌ترین بستر ایجاد کننده توکن است. در این سیستم امکان تشکیل قراردادهای هوشمند وجود دارد. توکن‌های ایجاد شده در بلاکچین اتریوم معمولاً به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. محبوب‌ترین محصول این صنعت نیز استیبل کوین تتر است. البته سیستم عامل‌های دیگری مانند NEO یا Waves نیز وجود دارند که برای خلق توکن استفاده می‌شوند.

هدف توکن‌ها نیز در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است. اگرچه می‌توان از آنها به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت نیز استفاده کرد. در این شرایط به این دارایی‌ها توکن ارزی گفته می‌شود.

بسیاری از توکن‌ها با هدف استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌های مرتبط با آنها ایجاد شده‌اند. به این نوع توکن‌ها، توکن‌های ابزاری گفته می‌شود. هدف اصلی آنها نیز مانند توکن بت این است که به صاحبان دارایی اجازه دسترسی به عملکرد پروژه را می‌دهند. توکن بت یا تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی بیسیک اتنشن توکن یک توکن ERC-20 است (این به این معنی است که بر روی پلتفرم بلاکچین اتریوم طراحی شده) که با هدف اصلاح وضعیت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. در این سیستم تبلیغ کنندگان هزینه تبلیغات خود را با خرید BAT پرداخت می‌کنند. سپس این توکن بین ناشر تبلیغ و کاربران مرورگر خاصی که توسط همین توکن طراحی شده است، به عنوان پاداش بازدید تبلیغات و میزبانی از آن توزیع می‌شود.

علاوه بر این توکن‌ها، توکن‌های دیگری نیز وجود دارد که نمایانگر سرمایه‌گذاری یک شخص در یک پروژه هستند. به این توکن‌ها، توکن‌های امنیتی گفته می‌شود. اگرچه آنها از ابتدای کار برای پروژه استارت‌آپی ارزش ایجاد می‌کنند، اما مالکیت زیادی برای سرمایه‌گذار به همراه ندارند. سرمایه‌گذاران این توکن‌ها را صرفاً با این ایده که ارزش آنها در آینده افزایش خواهد یافت خریداری می‌کنند.

با این وجود تفاوت بین ارزهای مجازی و ارزهای دیجیتال چیست؟ آیا این دو با هم مترادف هستند؟

اصطلاح ارزهای مجاری نسبت به اصطلاح ارزهای دیجیتال بسیار انتزاعی‌تر است. در واقع ارز دیجیتال یک اصطلاح چتری است که برای توصیف انواع پول‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی که توسط دیوید چائوم نوشته شده بود به دنیا معرفی شد. این نویسنده بعدها طرح خود را در قالب Digicash پیاده‌سازی کرد.

ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال این است که این واحدهای پولی فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف دلار یا سکه نامحسوس هستند. دارندگان این پول‌ها فقط می‌توانند آنها را از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه‌های متصل تعیین شده به صورت آنلاین معامله یا هزینه کنند. در این شبکه هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. حتی هیچ بانکی از این شبکه پشتیبانی نمی‌کند. به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می‌شوند و هزینه اندکی دارند. خبر خوب است که ارزهای دیجیتال همان پول دیجیتال هستند و ویژگی‌های مشابه‌ای دارند.

بنابراین کوین، توکن و ارزهای مجازی همگی زیر مجموعه ارزهای دیجیتال محسوب می‌شوند.

اولین بار بانک مرکزی اروپا اصطلاح ارزهای مجازی را در سال 2012 تعریف کرد. بر اساس این تعریف ارز مجازی یک نوع پول دیجیتالی است که در یک محیط خاص و توسط یک سیستم مرکزی واحد کنترل نمی‌شود بلکه توسط توسعه‌دهندگان تولید می‌شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص کاربرد دارد. به عنوان مثال پول‌هایی که در بازی‌های ویدئویی در جریان هستند مانند توکن‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از جمله ارزهای مجازی هستند که به سیستم رمزنگاری متکی نمی‌باشند. این پول‌ها معمولاً در اکوسیستم بازی باقی می‌مانند و برای باز کردن مراحل مختلف بازی یا اضافه کردن آیتم‌های جدید کاربرد دارند.

بنابراین بر خلاف پول معمولی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی را نمی‌توان توسط یک بانک مرکزی یا مقام نظارتی بانکی تولید کرد. بنابراین ارزهای رمزنگاری شده کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و در حالی که هر دو در دسته ارزهای دیجیتال جای می‌گیرند؛ نباید آنها را یکسان فرض کرد.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر با توجه به اینکه فضای جهان به طور مداوم در حال تحول است نمی‌توان گفت که این تعاریف جهانی و مطلق هستند. همانطور که می‌دانید ارزهای دیجیتال فقط 10 سال عمر دارند و اکثر سازمان‌های دولتی همزمان با افزایش قیمت و محبوبیت بیتکوین در جهان تجارت، فقط سه تا پنج سال است که به این بازار توجه کرده‌اند. این در حالی است که فیسبوک با ارائه لیبرا به تازگی جنجالی را بین کارشناسان مالی جهان ایجاد کرده است. به همین دلیل هم در کشورهای مختلف جهان، کمیته‌های دولتی زیادی برای بررسی کارکرد این ارز دیجیتال و چگونگی تنظیم مقررات و قوانین برای آن، تشکیل شده است.

بنابراین تعاریف مربوط به ارزهای رمزپایه در بین حوزه‌های قضایی یا حتی در درون سیستم مالی کشورهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال فقط در ایالات متحده پنج آژانس نظارتی مختلف وجود دارند که بسته به برداشت خود 5 تعریف متفاوت از رمز ارزها ارائه کرده‌اند. به این ترتیب در حالی که IRS ارزهای رمزنگاری شده و ارزهای مجازی را به عنوان دارایی طبقه‌بندی کرده است، اعضای کمیسیون بورس اوراق بهادار در آمریکا معتقدند که این اصطلاحات نوعی اوراق بهادار هستند. در این بین شبکه انتظامات جرائم مالی ارزهای رمزپایه را نوعی پول قلمداد می‌کند. علاوه بر این چارچوب‌های قانونی در کشور ژاپن ارزهای رمزپایه را نوعی ارز دیجیتال تعریف کرده و آنها را از نظر ارزش در زمره املاک طبقه‌بندی می‌کنند. رئیس بانک مرکزی روسیه نیز از بیتکوین به عنوان جانشین ارز یاد کرده است.

بنابراین با توجه به اینکه این فضا با سرعت فوق العاده‌ای در حال تحول است و این آژانس‌های نظارتی و قوانین همیشه عقب‌تر از تحولات سیستم هستند، طبیعی است که چند سال بعد تعاریف مطرح شده در این مقاله و فاکتورهایی که از آنها به عنوان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی یاد می‌شود؛ تغییر کند. در این فضا به روز بودن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

همه چیز درباره تفاوت توکن‌، کوین و ارزهای مجازی

امروز و در ادامه این مطلب مجله دیجی اکسچنج می‌خواهیم به این سوالات پاسخ دهیم که تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی چیست؟ آیا بین یک توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی تفاوتی وجود دارد؟ پاسخ خلاصه این سوالات بله است.

در واقع بین همه این اصطلاحات تفاوت‌های عمده و جزئی وجود دارد. به عنوان مثال هنگامی که JPMorgan Chase کوین JPM را منتشر کرد؛ آن را “کوین دیجیتالی” نام نهاد. در حالی که لیبرا فیسبوک به عنوان رمز ارز یا همان کریپتوکارنسی طبقه‌بندی می‌شود.

درست است که کوین JPM و لیبرا از نظر طراحی با هم متفاوت هستند اما کارشناسان به صراحت معتقدند که هر دو آنها به دلیل عدم تمرکز، جزء رمز ارزها طبقه بندی نمی‌شوند بلکه پول مجازی یا ارز مجازی هستند. دلیل کارشناسان این است که این دسته از داریی‌ها اساساً توسط شرکت‌ها کنترل و به صورت متمرکز اداره می‌شوند. عدم تمرکز یکی از ایدئولوژی‌های اصلی طراحی رمز ارزهاست اما برخی از این واحدهای پولی درجه حداقلی از تمرکز را دارند.

بنابراین رمز ارز یک ارز دیجیتالی یا مجازی است که با رمز نویسی قوی ساخته شده است. این سیستم باعث می‌شود که رمز ارزهای بسیار ایمن و تغییرناپذیر شوند. بیشتر ارزهای رمزپایه بر اساس فناوری بلاکچین ساخته شده‌اند. در این سیستم یک دفتر کل توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها اجرا می‌شود. با این حال بدون بلاکچین تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی نیز می‌توان رمز ارز تولید کرد. در واقع دیجی کش یکی از اولین روش‌های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه 1990 منتشر شد و از سیستم بلاکچین پیروی نمی‌کرد.

تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی

برای این که پیچیدگی موضوع را متوجه شوید کافی است بدانید که رمز ارزهای معمولی و مدرن (مبتنی بر بلاکچین) زیر مجموعه‌های زیادی دارند. به عنوان مثال NEO یک کوین است در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن محسوب می‌شود. همانطور که تا کنون متوجه شده‌اید، در فضای رمزنگاری و پیرامون این اصطلاحات پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد. ما در این مقاله سعی کرده‌ایم که به ساده‌ترین شکل این اصطلاحات را همراه با بیان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی تشریح کنیم.

کوین چیست؟

کوین‌های دیجیتالی در واقع سکه‌های بومی بلاکچین خود هستند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XMR) و اتریوم (ETH) همگی نمونه‌ای از کوین‌های رمزنگاری محسوب می‌شوند. اما چه عاملی بین آنها مشترک است؟ همه آنها سیستم مستقل به خود را دارند. به عنوان مثال BTC بر روی بلاکچین اصلی بیتکوین طراحی شده، ETH از بلاکچین اتریوم استفاده می‌کند و XMR نیز از بلاکچین مخصوص مونرو پیروی می‌کند. همه این کوین‌ها امکان ارسال، دریافت یا استخراج را دارند.

کوین‌ها در واقع دارای ویژگی‌های مشابه با پول هستند. آنها قابل مبادله، بخش پذیری و قابل حمل بوده و عرضه محدودی دارند. بنابراین به طور معمول کوین‌های رمز ارزها دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. یعنی کاربران می‌توانند برای پرداخت هزینه خدمات دریافتی خود، به شرطی که ارائه دهنده خدمت، پذیرنده این روش پرداخت باشد، از کوین‌ها استفاده کنند. البته استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلا در حالی که اتریوم تمام خصوصیات یک کوین را دارد، نقشی فراتر از پول به عهده آن است. چرا که بلاکچین اتریوم اساسا برای تسهیل معاملات طراحی شده است.

شاید اصطلاحی به نام آلت کوین نیز به گوش‌تان خورده باشد. آلت کوین‌ها در واقع کوین‌هایی هستند که با هدف جایگزینی، بعد از بیتکوین خلق شده‌اند و شبیه به این ارز دیجیتال هستند. بسیاری از آلت کوین‌های موجود در بازار نوعی هارد فورک بیتکوین محسوب می‌شوند. هارد فورک‌های بیتکوین از همان پروتکل اوپن سورس بیتکوین با کمی تغییر استفاده می‌کنند. مثلا لایتکوین (LTC) و دوج کوین (DOGE) از جمله مهمترین هارد فورک‌هایی هستند که به این شیوه طراحی شده‌اند.

اما از اتریوم و مونرو علی رغم اینکه روی بلاکچینی کاملاً جدید و مجزا از بلاکچین بیتکوین ساخته شده‌اند نیز به عنوان آلت کوین یاد می‌شود.

توکن چیست؟

توکن‌ها در واقع دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین مورد استفاده قرار گیرند. وجه تمایز اصلی بین کوین‌ها و توکن‌ها این است که توکن‌ها برای عمل، نیاز به سابقه پلتفرم بلاکچین دیگری دارند. اتریوم رایج‌ترین بستر ایجاد کننده توکن است. در این سیستم امکان تشکیل قراردادهای هوشمند وجود دارد. توکن‌های ایجاد شده در بلاکچین اتریوم معمولاً به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند. محبوب‌ترین محصول این صنعت نیز استیبل کوین تتر است. البته سیستم عامل‌های دیگری مانند NEO یا Waves نیز وجود دارند که برای خلق توکن استفاده می‌شوند.

هدف توکن‌ها نیز در مقایسه با کوین‌ها متفاوت است. اگرچه می‌توان از آنها به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت نیز استفاده کرد. در این شرایط به این دارایی‌ها توکن ارزی گفته می‌شود.

بسیاری از توکن‌ها با هدف استفاده در برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌های مرتبط با آنها ایجاد شده‌اند. به این نوع توکن‌ها، توکن‌های ابزاری گفته می‌شود. هدف اصلی آنها نیز مانند توکن بت این است که به صاحبان دارایی اجازه دسترسی به عملکرد پروژه را می‌دهند. توکن بت یا بیسیک اتنشن توکن یک توکن ERC-20 است (این به این معنی است که بر روی پلتفرم بلاکچین اتریوم طراحی شده) که با هدف اصلاح وضعیت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. در این سیستم تبلیغ کنندگان هزینه تبلیغات خود را با خرید BAT پرداخت می‌کنند. سپس این توکن بین ناشر تبلیغ و کاربران مرورگر خاصی که توسط همین توکن طراحی شده است، به عنوان پاداش بازدید تبلیغات و میزبانی از آن توزیع می‌شود.

علاوه بر این توکن‌ها، توکن‌های دیگری نیز وجود دارد که نمایانگر سرمایه‌گذاری یک شخص در یک پروژه هستند. به این توکن‌ها، توکن‌های امنیتی گفته می‌شود. اگرچه آنها از ابتدای کار برای پروژه استارت‌آپی ارزش ایجاد می‌کنند، اما مالکیت زیادی برای سرمایه‌گذار به همراه ندارند. سرمایه‌گذاران این توکن‌ها را صرفاً با این ایده که ارزش آنها در آینده افزایش خواهد یافت خریداری می‌کنند.

با این وجود تفاوت بین ارزهای مجازی و ارزهای دیجیتال چیست؟ آیا این دو با هم مترادف هستند؟

اصطلاح ارزهای مجاری نسبت به اصطلاح ارزهای دیجیتال بسیار انتزاعی‌تر است. در واقع ارز دیجیتال یک اصطلاح چتری است که برای توصیف انواع پول‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال 1983 در یک مقاله تحقیقاتی که توسط دیوید چائوم نوشته شده بود به دنیا معرفی شد. این نویسنده بعدها طرح خود را در قالب Digicash پیاده‌سازی کرد.

ویژگی اصلی ارزهای دیجیتال این است که این واحدهای پولی فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف دلار یا سکه نامحسوس هستند. دارندگان این پول‌ها فقط می‌توانند آنها را از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه‌های متصل تعیین شده به صورت آنلاین معامله یا هزینه کنند. در این شبکه هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. حتی هیچ بانکی از این شبکه پشتیبانی نمی‌کند. به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می‌شوند و هزینه اندکی دارند. خبر خوب است که ارزهای دیجیتال همان پول دیجیتال هستند و ویژگی‌های مشابه‌ای دارند.

بنابراین کوین، توکن و ارزهای مجازی همگی زیر مجموعه ارزهای دیجیتال محسوب می‌شوند.

اولین بار بانک مرکزی اروپا اصطلاح ارزهای مجازی را در سال 2012 تعریف کرد. بر اساس این تعریف ارز مجازی یک نوع پول دیجیتالی است که در یک محیط خاص و توسط یک سیستم مرکزی واحد کنترل نمی‌شود بلکه توسط توسعه‌دهندگان تولید می‌شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص کاربرد دارد. به عنوان مثال پول‌هایی که در بازی‌های ویدئویی در جریان هستند مانند توکن‌های World of Warcraft، کارت‌های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از جمله ارزهای مجازی هستند که به سیستم رمزنگاری متکی نمی‌باشند. این پول‌ها معمولاً در اکوسیستم بازی باقی می‌مانند و برای باز کردن مراحل مختلف بازی یا اضافه کردن آیتم‌های جدید کاربرد دارند.

بنابراین بر خلاف پول معمولی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی را نمی‌توان توسط یک بانک مرکزی یا مقام نظارتی بانکی تولید کرد. بنابراین ارزهای رمزنگاری شده کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و در حالی که هر دو در دسته ارزهای دیجیتال جای می‌گیرند؛ نباید آنها را یکسان فرض کرد.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر با توجه به اینکه فضای جهان به طور مداوم در حال تحول است نمی‌توان گفت که این تعاریف جهانی و مطلق هستند. همانطور که می‌دانید ارزهای دیجیتال فقط 10 سال عمر دارند و اکثر سازمان‌های دولتی همزمان با افزایش قیمت و محبوبیت بیتکوین در جهان تجارت، فقط سه تا پنج سال است که به این بازار توجه کرده‌اند. این در حالی است که فیسبوک با ارائه لیبرا به تازگی جنجالی را بین کارشناسان مالی جهان ایجاد کرده است. به همین دلیل هم در کشورهای مختلف جهان، کمیته‌های دولتی زیادی برای بررسی کارکرد این ارز دیجیتال و چگونگی تنظیم مقررات و قوانین برای آن، تشکیل شده است.

بنابراین تعاریف مربوط به ارزهای رمزپایه در بین حوزه‌های قضایی یا حتی در درون سیستم مالی کشورهای مختلف متفاوت است. به عنوان مثال فقط در ایالات متحده پنج آژانس نظارتی مختلف وجود دارند که بسته به برداشت خود 5 تعریف متفاوت از رمز ارزها ارائه کرده‌اند. به این ترتیب در حالی که IRS ارزهای رمزنگاری شده و ارزهای مجازی را به عنوان دارایی طبقه‌بندی کرده است، اعضای کمیسیون بورس اوراق بهادار در آمریکا معتقدند که این اصطلاحات نوعی اوراق بهادار هستند. در این بین شبکه انتظامات جرائم مالی ارزهای رمزپایه را نوعی پول قلمداد می‌کند. علاوه بر این چارچوب‌های قانونی در کشور ژاپن ارزهای رمزپایه را نوعی ارز دیجیتال تعریف کرده و آنها را از نظر ارزش در تفاوت کریپتوکارنسی و پول معمولی زمره املاک طبقه‌بندی می‌کنند. رئیس بانک مرکزی روسیه نیز از بیتکوین به عنوان جانشین ارز یاد کرده است.

بنابراین با توجه به اینکه این فضا با سرعت فوق العاده‌ای در حال تحول است و این آژانس‌های نظارتی و قوانین همیشه عقب‌تر از تحولات سیستم هستند، طبیعی است که چند سال بعد تعاریف مطرح شده در این مقاله و فاکتورهایی که از آنها به عنوان تفاوت توکن‌ ، کوین و ارزهای مجازی یاد می‌شود؛ تغییر کند. در این فضا به روز بودن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.