چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

بنابراین، توکن ذاتاً طوری طراحی شده است که در یک بلاک چین خاص مبادله شود و با آن سازگار باشد. اما یک سکه از نظر فنی بلاکچین خودرا دارد، ما ممکن است در مورد “توکن های ETH” صحبت کنیم اما برعکس آن درست نیست. یک توکن یک سکه نیست، حتی اگر آن عبارت در نام آن آمده باشد.

ساخت ارز دیجیتال در ۷ مرحله؛ چگونه توکن و کوین دیجیتال بسازیم

ارز دیجیتال، رمزارز یا کریپتو، نوعی از دارایی دیجیتال است که کاربردهای متنوعی دارد. این دارایی‌های اصولاً برای انتقال ارزش بین کاربران استفاده می‌شود؛ ارزش‌هایی از جمله پولی، مالکیتی یا حتی امتیاز رأی دادن. کریپتوها به دلیل ریشه دواندن در تکنولوژی بلاک چین، با دیگر سیستم‌های پرداخت دیجیتالی تفاوت دارند. این فناوری،‌ به رمزارزها آزادی عمل بیش‌تری در برابر ارگآن‌های متمرکز مانند دولت‌ها یا بانک‌ها می‌دهد.

بیت کوین معروف‌ترین و اولین ارز دیجیتال است. کاربرد این کوین بسیار ساده بوده و فقط برای انتقال پول بین کاربران در سراسر جهان استفاده می‌شود، که به هیچ واسطه‌ای نیاز ندارد. بلاکچین این ارز،‌ تاریخچه همه تراکنش‌ها را ثبت و امنیت و ثبات شبکه را تضمین می‌کند.

در حقیقت، مسأله‌ی اصلی در پیاده سازی و راه اندازی یک ارز دیجیتال جدید ، موفقیت آن در آینده است، و نه سختی پیاده سازی آن. تاکنون شاهد ظهور و افول هزاران ارز رمزپایه‌ی مختلف در دنیای کریپتوکارنسی‌ها بوده ایم که این مسأله را تأیید می‌کند. شاید ساخت ارز دیجیتال کار چندان سختی نباشد، اما یقیناً معرفی آن به دیگران و کسب محبوبیت و کارآیی، امر بسیار دشوار و پیچیده‌ای است که باعث می‌شود بسیاری از پروژه‌های ساخت ارز دیجیتال با شکست روبه رو شوند.

تفاوت بین کوین و توکن در دنیای ارزهای دیجیتال

رمز ارزها به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: کوین‌ها و توکن‌ها. تفاوت بین آن‌ها ساده است. کوین‌ها (مانند بیت کوین یا اتریوم)،‌ بلاکچین اختصاصی خود را دارند. کوین‌ها عموماً کاربردهای خاصی در کل شبکه دارند؛ مانند پرداخت کارمزد تراکنش‌ها، استیکینگ یا شرکت در حکم‌رانی شبکه.

توکن‌ها روی بلاکچین‌های دیگری که پیش از این وجود دارند ساخته می‌شوند. کاربردشان می‌تواند شبیه کوین‌ها باشد؛ اما کاربرد اساسی آن‌ها در درون پروژه‌هایشان است. برای مثال، می‌توان توکن CAKE را نام برد که مربوط به «پنکیک سواپ» بوده و روی شبکه‌ی بایننس اسمارت چین (BSC) عرضه شده است. از این توکن می‌توان در اکوسیستم پنکیک سواپ برای پرداخت برخی تراکنش‌ها مانند مینت کردن توکن‌های NFT و موارد مشابه استفاده کرد. با وجود این که توکن CAKE بلاکچین اختصاصی خود را ندارد،‌ اما می‌تواند در تمام پروژه‌های مبتنی بر زنجیره‌ی هوشمند بایننس مورد استفاده قرار گیرد. این امر برای هزاران توکن ERC20 دیگر موجود در شبکه‌ی اتریوم نیز صادق است. هر توکن قسمتی از یک پروژه با کاربردهای متنوع است.

تفاوت کوین و توکن

همان طور که گفته شد، ساختن توکن بسیار ساده‌تر از ایجاد کوین است. ساخت کوین نیازمند توسعه و نگهداری بلاکچین است. شاید بخواهید از یک بلاکچین موجود فورک ایجاد کنید، اما این روش با مشکلاتی مانند یافتن کاربر و ولیدیتور برای ادامه‌ی فعالیت شبکه روبه‌رو خواهد شد. با این اوصاف،‌ پتانسیل رسیدن به موفقیت با یک کوین جدید، بیش‌تر از ساخت یک توکن است.

ساخت کوین

ساخت یک کوین از آن‌جا که باید بلاکچین اختصاصی پیاده‌سازی کنید، فرآیندی زمان‌بر خواهد بود. با این حال، فورک کردن بلاکچین موجود می‌تواند به سرعت انجام، و به عنوان زیرساختی برای کوین جدید شما استفاده شود. بیت کوین کش (BCH) نمونه‌ی یکی از پروژه‌های مبتنی‌ بر فورک است. برای انجام این کار، هم‌چنان به دانش فنی و کدنویسی بلاکچین نیاز دارید. موفقیت پروژه‌ی شما به جذب کاربران جدید به شبکه‌تان بستگی دارد، و این یک چالش بزرگ است.

ساخت توکن

ایجاد یک توکن بر بستر یک بلاکچین دیگر، می‌تواند موجب افزایش اعتبار و امنیت آن شود. با این که کنترل کاملی بر تمام جنبه‌های توکن خود نخواهید داشت، اما تا حدودی امکان سفارشی‌سازی وجود دارد. وب‌سایت‌ها و ابزارهای مختلفی برای ایجاد توکن، به ویژه در بایننس اسمارت چین و اتریوم وجود دارند که این فرآیند را برای شما آسان می‌کنند.

بالاخره برای پروژه خود کوین بسازیم یا توکن؟

معمولاً یک توکن برای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) یا بازی‌های مخصوص کسب درآمد کافی است. هر دو شبکه BSC و Ethereum دارای انعطاف‌پذیری و ابزارهای زیادی هستند، که کار را برای توسعه‌دهندگان راحت می‌کنند.

اگر می‌خواهید محدودیت‌هایی که یک کوین یا بلاکچین دارند را کنار بگذارید، احتمالاً بهترین گزینه برای ایجاد یک کوین است. طراحی یک بلاکچین مطمئناً سخت‌تر از صدور یک توکن است؛ اما اگر به‌درستی انجام شود، می‌تواند نوآوری‌ها و امکانات جدیدی را به ارمغان آورد. زنجیره‌ی هوشمند بایننس، اتریوم، سولانا و پالی گان چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ نمونه‌های خوبی هستند.

مراحل ساخت ارز دیجیتال

۱- پلتفرم بلاکچین مناسب برای ساخت توکن را انتخاب کنید

برای ایجاد یک توکن، باید بلاکچینی را انتخاب کنید تا رمزارز خود را روی آن مینت (ایجاد) کنید. بایننس اسمارت چین و اتریوم گزینه‌های محبوب‌تری هستند؛ اما استفاده از زنجیره‌های جانبی نیز می‌تواند ایده‌ی خوبی باشد. اگر می‌خواهید کوین بسازید، باید به استخدام کردن یک متخصص برنامه‌نویسی چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ برای ایجاد یک بلاکچین سفارشی فکر کنید.

۲- مکانیسم اجماع را انتخاب کنید

اگر بلاکچین اختصاصی خود را می‌سازید یا در انتخاب شبکه‌ی مناسب برای ایجاد توکن شک دارید، به مکانیسم اجماع مورد نظر فکر کنید. این مکانیسم‌ها مشخص می‌کنند که شرکت‌کنندگان چگونه تراکنش‌ها را در شبکه تأیید می‌کنند. بیش‌تر شبکه‌های بلاکچینی از مکانیسم اجماع اثبات سهام (Proof of Stake) استفاده می‌کنند؛ زیرا به سخت‌افزار کمتری نیاز دارد و در عین حال تنوع زیادی دارد. الگوریتم اجماع اثبات کار که بیت کوین از آن استفاده می‌کند، توسط برخی امن‌تر تلقی می‌شود، اما نگهداری آن گران بوده و برای محیط زیست مضر است.

۳- معماری بلاکچین خود را طراحی کنید

فقط اگر قصد ایجاد یک کوین را دارید، به این مرحله احتیاج خواهید داشت. به عنوان مثال، بلاکچین شما از چه نوعی است؟ خصوصی است یا عمومی؟ به مجوز نیاز دارد یا بدون مجوز فعالیت می‌کند؟ معماری بلاکچین بستگی به هدف پروژه و کوین شما دارد. برای نمونه، شرکت یا کشوری که قصد ایجاد کوین دارد، ممکن است بلاکچین خصوصی را برای کنترل بیش‌تر ترجیح دهد.

۴- توسعه را آغاز کنید

در صورتی که دانش تخصصی کافی را نداشته باشید،‌ نیاز به افراد متخصص در تیم خود خواهید داشت. قبل از اجرای همگانی بلاکچین، برای اطمینان از عمل‌کرد درست شبکه‌ی طراحی‌شده، از یک شبکه‌ی آزمایشی استفاده کنید. با این کار مطمئن می‌شوید همه چیز طبق برنامه کار می‌کند. بهترین حالت این است که برای ساخت بلاکچین با یک تیم توسعه‌دهنده همکاری کنید.

۵- حسابرسی کد فراموش نشود

شرکت‌های حساب‌رسی مانند«سرتیک» (Certik) می‌توانند کد بلاکچین و ارز آن را بررسی کنند تا در صورت وجود هرگونه آسیب‌پذیری، آن را کشف کنند. سپس می‌توانید یافته‌ها را به صورت عمومی منتشر کرده و بر اساس آن عمل کنید. این فرآیند برای شما به‌عنوان خالق شبکه و کاربر یا سرمایه‌گذار بالقوه، ضمانت‌های لازم را فراهم می‌کند.

۶- جنبه‌های قانونی را دوباره بررسی کنید

حال که شبکه‌ی خود را راه‌اندازی کردید و آماده ساخت (یا مینت) ارز دیجیتال خود هستید، بهتر است از مشاور حقوقی متخصص بخواهید بررسی کند که آیا نیاز به درخواست مجوز دارید یا خیر.

۷- ارز دیجیتال خود را مینت کنید

چه در حال ساخت کوین باشید یا توکن، بالاخره باید رمزارز خود را مینت کنید. روش دقیق انجام این کار، ‌بر اساس توکنومیکس پروژه‌ی شما تعیین می‌شود. به عنوان مثال، توکن‌هایی که عرضه‌ی آن‌ها ثابت است، معمولاً از طریق قرارداد هوشمند به صورت یک‌جا مینت می‌شوند. کوین‌هایی مانند بیت کوین به تدریج با ماین شدن بلوک‌های جدید، ضرب می‌شوند.

نحوه ساخت توکن BEP-20

برای ساخت توکن BEP-20، به برخی مهارت‌های کدنویسی اولیه برای استقرار یک قرارداد هوشمند در زنجیره‌ی هوشمند بایننس نیاز دارید. هم‌چنین باید کیف پول متامسک را نصب کرده و مقداری بایننس کوین (BNB) در کیف پول خود داشته باشید تا با آن بهای هزینه‌ی گس را پرداخت کنید.

۱– اطمینان حاصل کنید شبکه‌ی اصلی زنجیره هوشمند بایننس را به کیف پول اضافه کرده‌اید.

۲– به محیط توسعه Remix که یک ابزار آنلاین برای توسعه و استقرار قراردادهای هوشمند روی شبکه‌های سازگار با ماشین مجازی اتریوم است‌، بروید. روی پوشه [contracts] کلیک راست کرده و روی [New File] کلیک کنید.

۳– نام فایل را BEP20.sol انتخاب کنید.

۴– اطمینان حاصل کنید که زبان برنامه نویسی [Solidity] انتخاب شده است، در غیر این صورت قرارداد هوشمند کار نخواهد کرد. می‌توانید این کار را با کلیک روی قسمت مشخص‌شده در تصویر زیر، انجام دهید.

۵– کد قرارداد هوشمند BEP-20 را در فایل ایجاد شده کپی کنید. در گیت‌هاب می‌توانید اطلاعات بیش‌تری در مورد پارامترها و توابع بیابید.

۶– نام، نماد، تعداد ارقام اعشار (decimals) و کل عرضه (totalSupply) را متناسب با توکن خود تغییر دهید. به عنوان مثال، در تصویر زیر که مربوط به ساخت کوین آکادمی بایننس (BAC) است، ۱۸ رقم برای اعشار و کل عرضه ۱۰۰،۰۰۰،۰۰۰ انتخاب شده است. فراموش نکنید که به اندازه کافی عدد ۰ برای پوشش ۱۸ رقم اعشار اضافه کنید.

۷– در این مرحله، باید کد قرارداد هوشمند را کامپایل یا اجرا کنید. با توجه به تصویر زیر، گزینه [Auto compile] و [Enable optimization] را علامت بزنید، سپس روی [Compile] کلیک کنید.

۸– برای کپی کردن ABI قرارداد، روی دگمه‌ی [ABI] کلیک کنید.

۹- در سمت چپ قسمت [DEPLOY & RUN TRANSACTIONS]، [Injected Web3] را به عنوان محیط خود انتخاب کنید. سپس به متامسک اجازه دهید به رمیکس متصل شود. در نهایت، اطمینان حاصل کنید که قبل از کلیک بر روی [Deploy]، قرارداد BEP20 را انتخاب کرده باشید.

۱۰– اکنون برای استقرار قرارداد در بلاکچین، باید کارمزد تراکنش را با متامسک پرداخت کنید. هنگامی که قرارداد هوشمند فعال شد، باید کد قرارداد را تأیید و منتشر کنید.

آدرس قرارداد را در مرورگر BscScan کپی کنید. [Solidity (Single)] را به عنوان نوع کامپایلر انتخاب کرده و با نسخه کامپایلر استفاده شده در مرحله ۷ مطابقت دهید.

۱۱– سپس روی BEP20.sol در رمیکس راست کلیک کرده و روی [Flatten] کلیک کنید.

۱۲– کد را از BEP20_flat.sol خود کپی کنید و مطمئن شوید که [Optimization] روی Yes تنظیم شده است. اکنون روی [Verify and Publish] در پایین صفحه کلیک کنید.

۱۳– اکنون پیغام موفق بودن عملیات را مشاهده خواهید کرد. با کد تأیید شده، می‌توانید با فراخواندن mintـ که در قرارداد پیاده‌سازی شده، توکن خود را از طریق BscScan مینت کنید. به آدرس قرارداد در BscScan بروید و روی [Write Contract] کلیک کنید. سپس روی [Connect to Web3] کلیک کنید تا حساب متامسک خود را متصل کنید.

۱۴- در پایین صفحه به بخش Mint بروید و تعداد توکن‌هایی را که می‌خواهید ضرب کنید، وارد کنید. در مثال زیر، عدد ۱۰۰،۰۰۰،۰۰۰ را برای توکن BAC وارد کردیم. فراموش نکنید که اعداد اعشاری را نیز اضافه کنید. روی [Write] کلیک کنید و هزینه را با متامسک پرداخت کنید.

۱۵- اکنون باید ببینید توکن‌ها ایجادشده به کیف پولی که با آن قرارداد هوشمند را ایجاد کرده‌اید، ارسال شده است یا خیر.

چگونه ارز دیجیتال خود را لیست کنیم؟

لیست شدن توکن یا کوین شما در صرافی ارزهای دیجیتال مانند بایننس، کمک می‌کند ارز دیجیتال شما به‌شکل ایمن‌تر و قانونی به مخاطبان بیش‌تری معرفی شود. اگر موفق به ایجاد و توسعه‌ی یک پروژه‌ی ارز دیجیتال قوی شده‌اید، می‌توانید فرم‌های درخواست آنلاین بایننس را برای فهرست مستقیم یا توزیع در لانچ‌پول/لانچ‌پد پر کنید.

هر ارز دیجیتال از طریق یک فرآیند دقیق کاملا مورد بررسی قرار می‌گیرد و شما باید به‌طور مرتب بایننس را از پیشرفت پروژه‌ی خود مطلع سازید. همچنین باید رمزارزهای BNB و BUSD را در اکوسیستم ارز دیجیتال خود بپذیرید، مانند ارائه‌ی آن‌ها به عنوان نقدینگی یا پذیرش آن‌ها در عرضه اولیه (ICO) یا فروش توکن.

هزینه ایجاد رمزارز

هزینه‌ها به روش‌ها و تنظیماتی که انتخاب می‌کنید، مرتبط است. اگر در حال ایجاد یک کوین و بلاکچین اختصاصی هستید، احتمالاً باید طی چند ماه به کل اعضای تیم مبلغی پرداخت کنید. فرآیند حسابرسی کد از طریق یک تیم معتبر می‌تواند حدود ۱۵۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد. در ارزان‌ترین حالت، یک توکن ساده در بایننس اسمارت چین ۵۰ دلار هزینه دارد. به طور میانگین، برای ساخت رمزارز با شانس موفقیت بالا، باید هزاران دلار برای ایجاد، بازاریابی و تشکیل جامعه هزینه کنید.

جمع بندی ساخت ارز دیجیتال

اگر تصمیم دارید ارز دیجیتال خود را بسازید، در نظر داشته باشید که از مطالب گفته شده در این مقاله،‌ به عنوان نقطه شروع استفاده کنید. فرآیند ایجاد توکن و راه‌اندازی پروژه، یک موضوع عمیق است که درک کامل آن به زمان زیادی نیاز دارد. در این مقاله، از چالش‌های ساخت توکن و کوین، همچنین در مورد ساخت توکن بر بستر زنجیره‌ی هوشمند بایننس و ابزارهای آن صحبت کردیم. فراتر از ایجاد کوین یا توکن، باید به موفقیت پس از عرضه نیز فکر کنید.

تفاوت بین کوین و توکن چیست؟

یکی از سوالات پر تکرار و پایه ای که در آموزش و دوره های مبتدی همه اساتید یاد داده می شود تفاوت بین کوین و توکن هستش.

در واقع کوین و توکن دو مفهوم جداگانه دارند.

نکته کلیدی:
کوین ها تمام رمز ارزهایی هستند که دارای یک سیستم بلاک چین مستقل باشند.(مثل بیت کوین، اتریوم، ریپل و …)
آلتکوین ها به تمام کوین ها و چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ توکن های غیر از بیت کوین اطلاق می شود.
توکن ها ارزهایی هستند که بلاک چین خودشون رو ندارند اما در سیستم بلاکچین یک کوین زندگی میکنند و چون در یک سیستم بلاک چین دیگر در حال نقل و انتقال هستند بنابراین از فناوری آن نیز استفاده میکنند.(مثل فناوری ERC20 که برای اتریوم هستش)

ورود به بازار کریپتوکارنسی می تواند یک کار پیچیده و هولناک باشد. شاید از بیت کوین شنیده باشید ، اما در مورد هزاران سکه دیگر و پروژه های بلاکچین که در آنجا وجود دارد چی؟

برای به دست آوردن درک بهتر از بازارهای رمزنگاری ، ساده ترین روش طبقه بندی ارزهای رمزپایه به دو دسته مجزا: کوین و توکن است.

کوین چیست؟

کوین به هر ارز رمزنگاری شده ای که دارای یک سیستم بلاکچین مستقل باشد اطلاق می شود ، مانند بیت کوین

این ارزهای رمز نگاری شده از ابتدا به دنبال محقق کردن هدف خاصی هستند و برای همین طراحی می شوند برای مثال بیت کوین به عنوان یک دارایی با ارزش برای جلوگیری از تورم ، پولشویی و نقل و انتقال سریع در برابر سیاست های پولی امروز طراحی شد و از مخفی کاری در سیستم مالی جلوگیری میکند و باعث شفاف سازی در این بحث خواهد شد.

بیت کوین با علامت اختصاری BTC دارای بیشترین نقدینگی در بازار است ؛ با توجه به اینکه بیشترین مقدار پول روی این ارز سرمایه گذاری شده است بالاترین امنیت در صنعت کریپتو کارنسی را نیز در خود دارد.

کوین ها معمولاً از فن آوری های قدیمی سایر ارزهای رمز نگاری الهام میگیرند و آنها را به یک سیستم نوآورانه با فناوری جدید و برای رسیدن به یک هدف خاص تبدیل میکند.

نمونه دیگری از سکه ها اتریوم با علامت اختصاری ETH هستش؛ هدف این کوین نوشتن قراردادهای هوشمند بر بستر برنامه های رایانه ای عمومی ست که بتواند روی یک زنجیره غیر متمرکز(بلاکچین) اجرا شود.

اتریوم به جای اینکه روی داده های مالی تمرکز کند روی داده های نرم افزاری همانند بازی ها و رسانه های اجتماعی تمرکز دارد و آنها را پوشش می دهد.

اتریوم برای ارسال / دریافت ، مدیریت دارایی ها ، پرداخت هزینه های کارمزد و تعامل با برنامه های غیر متمرکز (داپ ها) در شبکه استفاده می شود.

احتمال دارد شما درمورد آلت کوین ها هم شنیده باشید. در اصل ما به همه ارزها به جز بیت کوین، آلت کوین میگوییم.

توکن چیست؟

توکن ها تکه ای از کوین های بزرگ هستند که از بلاک چین آنها استفاده میکنند برای مثال توکن های خانواده اتریوم از قراردادهای هوشمند این شبکه استفاده میکنند و مدیریت این توکن ها بر روی شبکه گسترده تر اتریوم انجام می شود.

به چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ عنوان مثال ، توکن DAI یکی از زیر مجموعه های شبکه اتریوم هست که به منظور دسترسی کاربران به سیستم های اعتباری همانند وام دهی، استقراض و … در بستر بلاکچین اتریوم (ERC-20) عرضه شده که همیشه مبلغی برابر با 1 دلار آمریکا دارد و به عنوان استیبل کوین (Stable coin) عرضه شده است.

این توکن و یا هر توکنی که بر پایه ERC-20 عرضه شده باشد می تواند براحتی با مادر خود یعنی اتریوم رد و بدل شود.

پس در واقع توکن ها در شبکه های بزرگ تر(بلاکچین های بزرگ) برای بهبود شبکه و دنبال کردن هدفی خاص زاده می شوند و تا زمانی که سیستم بلاکچین خود را راه اندازی نکرده باشند از خدمات بلاکچین کوین استفاده میکنند.

لازم است که چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ کوین ها از طریق صرافی های کریپتوکارنسی با یکدیگر رد و بدل شوند زیرا بر روی پروتکل های متفاوتی از یکدیگر ساخته شده اند و ساختار آنها با یکدیگر یکنواخت نیست. در مقابل ، توکن های یک شبکه خاص همانند اتریوم (ERC-20) می توانند بدون حضور صرافی در خود شبکه اتریوم بدلیل یکسان بودن پروتکل و استفاده از یک استاندارد خاص با کمترین کارمزد ممکن مبادله شوند.

نزدیک شدن به بازارهای رمزنگاری یک کار چالش برانگیز است ، اما درک تفاوت اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزنگاری شده می تواند در مدیریت ریسک و تصمیم گیری بهتر در یک اکوسیستم بی ثبات به شما کمک کند.

تفاوت توکن و سکه دیجیتال چیست؟

امروز به مبحثی می پردازیم که اغلب باعث اشتباه افراد تازه وارد به فضای ارزهای رمزنگاری می شود: توکن در مقابل ارز.

گاهی اوقات مردم به اشتباه از واژه سکه به جای آنچه که سایر افراد به نام توکن می شناسند استفاده می کنند. و یا برخی به اشتباه از واژه توکن به جای آنچه که به عنوان سکه می شناسند، استفاده می کنند. برخی دیگر از هر دو نام برای اشاره به دارایی های دیجیتال استفاده می کنند.

با این حال تفاوت زیادی بین سکه های رمزنگاری و توکن های رمزنگاری وجود دارد. خب بیایید آنها را با هم بررسی کنیم.

این بررسی را با نگاه به این که چرا استفاده از این دو واژه این مقدار گیج کننده است، شروع می کنیم. سپس در مورد این که سکه یا ارز و توکن واقعا چه چیزی هستند توضیح می دهیم. و همچنین این که از هر کدام چگونه استفاده می شود.

در پایان شما قادر خواهید بود که تشخیص دهید یک دارایی دیجیتال یک سکه یا ارز است یا یک توکن، و این که کدام برای شما مناسب است.

در تعریف، سکه یا ارز دیجیتال، دارایی یا سرمایه بومی بلاک چین خودش است. مانند بیت کوین، لایت کوین یا اتر. هر کدام از این ارزها بر روی بلاک چین خود وجود دارند. به عبارتی روشن تر:

• بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین عمل می کند.
• اتر بر روی بلاک چین اتریوم کار و عمل می کند.
• نئو بر روی بلاک چین نئو عمل می کند.

تراکنش های ارزهای دیجیتال می تواند از شخصی به شخص دیگر انجام شود. اما همانطور که می دانیم ارزی به صورت فیزیکی در زمان دریافت و انتقال جابجا نمی شود. تمام ارزها یا سکه ها به صورت اطلاعاتی در یک پایگاه داده جهانی عظیم وجود دارند. این پایگاه داده ها یا بلاک چین، تمام تراکنش ها را پیگیری می کند. بررسی و تایید تراکنش ها توسط کامپیوترهایی در سراسر جهان انجام می شود.

ارزها در چه مواردی استفاده می شوند؟

ارزهای دیجیتال معمولا به همان شیوه ای استفاده می شوند که یک ارز فیات یا فیزیکی استفاده می شود. یعنی به عنوان پول. شما می توانید ارزهایی مثل بیت کوین، لایت کوین و مونرو را در اصطلاحا کیف پول خود نگهداری کنید. اغلب آنها صرفا به عنوان پول استفاده می شوند. این ارزها مانند پول نقد برای موارد زیر استفاده می شوند:

• می توانید با استفاده از آنها پول خود را جابجا کنید. در واقع می توانید برابر با ارزشی که دارند پول بدهید یا دریافت کنید.
• به عنوان سرمایه ای برای ذخیره استفاده می شود. می توانید آنها را نگهداری کنید و بعد آن را با کالایی مفید مبادله نمایید.
• به عنوان واحدی برای خرید. می توانید با استفاده از آنها کالا یا خدماتی را خرید کنید.

خب بیایید از بیت کوین به عنوان مثالی برای درک بیشتر موارد فوق استفاده کنیم:

• بیت کوین می تواند جهت خرید و دریافت کالاها یا خدمات در سراسر فضای اینترنت و یا حتی در برخی نقاط، در دنیای واقعی مورد استفاده قرار بگیرد.
• می توانید بیت کوین را برای مدتی طولانی نگه دارید، بدون این که اتفاقی برای آن بیافتد. پس از مدتی می توانید برای تهیه چیزی مفید و ارزشمند، با ارزشی برابر با بیت کوین، آن را مبادله کنید.
• چیزهایی که قصد خرید آنها را دارید می توانید بر حسب بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به غیر از استفاده به عنوان پول، بیت کوین معمولا استفاده دیگری ندارد. با این حال برخی از ارزها یا سکه های دیجیتال مانند اتریوم، نئو و دش دارای فواید بیشتری به جز استفاده به عنوان پول هستند. از جمله:

• اتر برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت. اما اتر هنوز برای ارسال یک توکن مورد نیاز است. اتر هزینه استخراج چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ را بر عهده دارد(این هزینه به کامپیوترهایی که تراکنش ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می شود).
• نئو برای کسب سود در کیف پول مورد استفاده قرار می گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می شود. توکن ها مانند اتریوم بر روی نئو ساخته می شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، لازم است به عنوان کارمزد تراکنش، GAS پرداخت شود. درست مانند اتر که برای کارمزد اتریوم استفاده می شود.
• در مورد دش نیز داشتن مقدار کافی دش، به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه دش، بتوانند رای دهند. اگر پیشنهادی برای ارتقاء شبکه دش داده شود، افرادی که دارای مقدار کافی دش هستند، می توانند در مورد این که چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ این ارتقاء انجام شود یا خیر، تصمیم بگیرند. این حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه تصمیم بگیرند.

نکته: سود رمزنگاری، ارز یا توکنی است که به نگهدارنده یک سرمایه پاداش داده می‌شود. یک مثال خوب برای این مورد GAS نئو است. این سود به کاربرانی پرداخت می شود که ارزهای خود را در کیف پول نگه می دارند و به این ترتیب امنیت شبکه را تضمین می کنند. به دارندگان برای انجام این کار GAS پرداخت می شود. این مورد تنها در بلاک چین هایی که از اثبات سهام استفاده می کنند در دسترس است.

نمونه ای از ارزها

تمام دارایی های دیجیتال با ارزش بازار بزرگ و عظیم، امروزه به عنوان ارز رمزنگاری تعریف می شوند. با این حال تمام ارزها دارای ارزش بازار بزرگ نیستند. می توانید لیست کامل ارزهای رمزنگاری را از طریق سایت کوین سرا ملاحظه نمایید.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب ارز دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست. تفاوت عمده ای بین این دو وجود دارد.

توکن ها بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند.

پلتفرم هایی دیگری مانند نئو، ویوز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. با این حال همانطور که گفته شد توکن های پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند و توکن های نئو به نام توکن های NEP-5 معروف هستند. هر کس می تواند توکن سفارشی خود را بر روی یکی از این پلتفرم ها بسازد.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

در حقیقت این یک قابلیت فوق العاده و شگفت انگیز است. استفاده از آن برای افراد تازه کار توصیه نمی شود. اما برای کسی که در برنامه نویسی با تجربه است، درک آن زیاد طول نمی کشد. با این حال برای این کار نیاز است که توسعه دهنده از ارزهای بومی بلاک چین برای ایجاد توکن استفاده کند.

برای مثال، اگر قرار است توکن بر روی شبکه اتریوم ساخته شود، نیاز است که توسعه دهنده مقداری اتر به استخراج کنندگان شبکه، جهت تایید تراکنش های توکن بپردازد.

مهم این است که به خاطر داشته باشید که این کارمزد برای تمام تراکنش های توکن، و نه فقط برای ایجاد آن، باید در یک بلاک چین پرداخت شود. بنابراین هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شود، باید از ارز اتر برای انتقال توکن ها بین کاربران و نیز بین برنامه و کاربر استفاده کند.

به همین دلیل لازم است کارمزد برای انجام تراکنش ها و به دلیل ایجاد امنیت در شبکه، پرداخت شود.

هدف آنها

اغلب توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps استفاده می شوند. پس از این که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد کردند، می توانند در مورد این که چه تعداد توکن می خواهند ایجاد کنند و این توکن ها به کجا ارسال خواهند شد، تصمیم می گیرند. در این نقطه آنها باید ارز رمزنگاری بومی بلاک چین بیشتری را پرداخت کنند.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه کاربردی طراحی شده استفاده می شوند.

برای مثال موزیک کوین، توکنی است که به کاربر اجازه می دهد تا به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیک کوین دسترسی داشته باشد. این ویژگی ها می تواند تماشای یک ویدئو یا شنیدن یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس نیز دارای توکن مخصوص خود است. هنگامی که کاربران از توکن بایننس(BNB) استفاده می کنند، کارمزد پرداختی آنها تا 50 درصد کاهش می یابد.

برخی توکن ها برای اهدافی کاملا متفاوت ایجاد می شوند. مثلا برای ارائه یک چیز فیزیکی. مثلا می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی توانید به صورت فیزیکی خانه خود را در قرارداد هوشمند قرار دهید. بنابراین می توانید از یک توکن برای ارائه خانه خود استفاده کنید.

یک نمونه خوب از این نوع توکن ها، وی پاور(WPR) است. این توکن برای ارائه برق است. پروژه برنامه کاربردی وی پاور کاربران را قادر می سازد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی شبکه بلاک چین خرید و فروش کنند. توکن آن مقدار چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ مشخصی از انرژی برق را نشان می دهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

از آنجا که توسعه دهنده برنامه و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آنها می توانند از ویژگی های ارز رمزنگاری برنامه خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آنها به جای توکن و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند.

پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کاراتر از هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

ایجاد یک بلاک چین جدا فرایندی بسیار طولانی تر و گران تر است.

نگاهی به نحوه کار توکن ها

توکن ها برای ارتباط با برنامه های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین های متفاوت ساخته شده اند، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال خوب برای این مورد سیویک(Civic) است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

برنامه کاربردی آنها از شناسه های رمزنگاری شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می کند. هدف آن ارائه یک روش ارزان تر، قابل اعتماد و کارآمد برای بررسی و شناسایی هویت است. بیایید نحوه کار آن را بررسی کنیم.

اگر بخواهید تعطیلات خود را به خارج از کشور سفر کنید، لازم است در مسیر و در بسیاری از مناطق هویت شما بررسی شود. اولین جا فرودگاه است. اگر شرکت هواپیمایی از سیویک پشتیبانی کند، آنها می توانند با درج کد QR شما، اطلاعات شما را درخواست کنند.

با استفاده از برنامه کاربردی سیویک می توانید جزئیات اطلاعات خود را مستقیما از طریق تلفن همراه خود، برای شرکت ارسال کنید. اطلاعات بر روی تلفن شما ذخیره شده است. اما این اطلاعات به صورت پنهان و رمزگذاری شده است. این امر مانع از سرقت اطلاعات شما خواهد شد. یک اثر انگشت و یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک اطلاعات دریافت شده هستید.

می توانید از همین دستگاه در طول مسیر و در نقاط مختلف(فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. در هر شرکت یا سازمانی که از تایید هویت دیجیتالی استفاده می کند، می تواند با استفاده از بلاک چین داده ها را بررسی کند.

توکن CVC برای انجام مبادلات در این سرویس مربوط به تایید هویت، استفاده می شود. این توکن به منظور تایید IDها، برای انجام بررسی شناسایی مشتری استفاده می شود. پس از پرداخت، اطلاعات در پایگاه داده های بلاک چین ذخیره می شود.

گاهی CVC به صورت پاداش و جایزه برای کاربر ارسال می شود. این یک سیاست تشویقی برای خرید CVC است. زیرا شرکت هایی که نیاز به تایید اسنادشان دارند، در نهایت باید توکن های بیشتری از کاربران بخرند. این ایجاد یک فرایند اقتصادی است که هر کس برای شرکت در آن پاداش می گیرد.

همانطور که می بینید توکن CVC کارایی بیشتری غیر از پول بودن دارد. پلتفرم Civic همچنین تنها توکن CVC را پذیرش می کند و بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود قبول نخواهد کرد. البته انجام هر تراکنش نیاز به پرداخت مقداری اتر دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.

توکن امنیتی، توکن برابر یا توکن سودمند

در نهایت در بررسی و تعریف توکن بیایید به چند نوع از توکن ها نگاهی بیاندازیم. آنها با عنوان توکن های تضمینی یا سرمایه ای، توکن های پرداختی، توکن های برابر و توکن های سودمند شناخته می شوند. در فوریه 2018 تنظیم کننده های مالی سوئیس، FINMA، دستورالعمل هایی را تنظیم کردند که توکن های امنیتی یا چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ سرمایه ای، سودمند و توکن های پرداخت را تعریف می کند. این کار برای کمک به کار آنها جهت این که چطور با توکن های مختلف از نظر قانونی باید رفتار کنند، انجام شد:

• توکن های وثیقه ای: اغلب توکن های ارائه شده در ارائه اولیه سکه(ICO)، توکن های وثیقه ای هستند. شخصی که این توکن ها را خریداری می کند، این سرمایه گذاری را به امید کسب سود انجام می دهد. طبق قوانین سوئیس، رفتار آنها مشابه اوراق بهادار سنتی است.
• توکن های برابر: اگر یک توکن به عنوان سهام یک شرکت یا ارزشی برابر با ارزش سهام آن شرکت ارائه شود، به آن توکن همتا یا برابر گفته می شود. با این حال شرکت های کمی این کار را انجام داده اند. زیرا قوانین زیادی در مورد راهنمایی که این دقیقا چگونه کار می کند و چه چیز است، وجود ندارد.
• توکن سودمند یا کارا: این نوع توکن، توکن کاربردی نیز نامیده می شود. این نوع توکن ها برای تامین دسترسی به محصولات یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع توکن ها نیز نادر هستند. زیرا اغلب توکن ها به علت عرضه محدود خود ارزش پیدا می کنند.
• توکن های پرداختی: توکن های پرداختی صرفا برای پرداخت جهت دریافت کالاها و خدمات ارائه می شوند.

هنگام طبقه بندی کردن انواع توکن ها، FINMA به این نکته نیز دقت داشت که کدام توکن ها می توانند در بیش از یک گروه قرار گیرند.

این احتمال وجود دارد که تنظیم کننده های قوانین مالی دیگر، تعاریف کمی متفاوت را ارائه داده و دسته بندی بیشتری را داشته باشند. ICOها و توکن ها هنوز مفاهیم و ایده های جدیدی هستند.

نتیجه گیری

حالا شما معنای ارز رمزنگاری و توکن دیجیتال را درک می کنید. حالا باید تعریف ساده ارز و توکن را بدانید. ارزهای رمزنگاری در واقع ارز بومی و متعلق به بلاک چین خود هستند. اما توکن ها بر روی بلاک چین دیگری ساخته می شوند.

همچنین رایج ترین کاربردها را برای هر دو می دانید. ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال برخی از ارزها دارای کاربردهای دیگری نیز هستند. این استفاده ها شامل سوخت برنامه های کاربردی، استفاده برای تایید تراکنش ها در یک شبکه یا استفاده به عنوان سوخت در قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

در عین حال توکن اهداف دیگری را دنبال می کند. اگر توکن ها برای استفاده در یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، کاربردشان بستگی به اهداف برنامه خواهد داشت. در برخی موارد به عنوان حق رای استفاده می شوند. در موارد دیگر برای انجام تراکنش ها در برنامه کاربردی استفاده چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ می شود. برخی از آنها نیز به عنوان پاداش به کاربران برای دادن تخفیف داده می شود(مثل بایننس کوین).

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در نگاه اول شاید برای افرادی که تازه با بازار ارزهای دیجیتال آشنا شده‌اند، توکن (Token) و کوین (Coin) مفهوم یکسانی داشته باشند و حتی به جای دیگر مورد استفاده قرار گیرند. اما اینطور نیست و این دو تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند.

در این مطلب ضمن آشنایی با تعاریف توکن و کوین، با کاربردها و انواع آن بیشتر آشنا می‌شویم و مفاهیمی مانند توکن سوزی و برخی اصطلاحات دیگر در ارتباط با توکن و کوین را مرور می‌کنیم.

توکن (Token) رمزارز یا ارز دیجیتالی است که بلاک‌چین مستقلی برای خودش ندارد و در واقع روی شبکه‌های دیگری مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس (EOS) و تزوس (Tezos) جا‌به‌جا می‌شود. این در حالی است که کوین (Coin) ارز دیجیتالی است که بلاک‌چین مستقل خودش را دارد. در واقع یکی از وجوه اصلی تمایز بین کوین و توکن به بلاکچین مربوط می‌شود.

برای مثال می‌توان گفت رمزارزهایی مانند بیت کوین و اتریوم بلاک‌چین‌های اختصاصی و مستقل خودشان را دارند. تعداد رمزارزهایی که بلاکچین اختصاصی دارند در بازار کم نیستند و در دسته بندی کوین‌ها قرار می‌گیرند. اما تعداد توکن‌های بازار هم کم نیستند. برای مثال تتر، چین لینک، آوی (Aave) و دای (DAI) توکن‌های معروفی هستند و در بازار طرفداران خودشان را دارند.

در نظر داشته باشید که وقتی نگاه دقیق‌تری به بازار ارزهای دیجیتال داشته باشیم، تفاوت کوین و توکن معنا پیدا می‌کند.

فرق بین کوین ها و توکن ها

در حالی که صحبت از یک ارز دیجیتال به صورت گسترده رایج است، دو دسته اصلی از رمزارزها وجود دارند: توکن ها و سکه ها.

این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما دقیقاً به یک معنی نیستند. «سکه» واحدی از ارزش است که مختص یک بلاک چین است.

«توکن» واحدی از ارزش دارایی دیجیتال است که بلاک چین خود را ندارد. به طور مشخص، ما در مورد یک “سکه” برای بیت کوین (BTC)، کاردانو (ADA)، اتریوم (ETH) و یک توکن برای یک ارز دیجیتال با استفاده از یکی از این بلاک چین ها، به عنوان مثال، تتر (Tether) صحبت می کنیم.( USDT که هم بر پایه بلاک‌چین اتریوم است و‌هم بر پایه بلاک چین ترون و هم شبکه های داخلی‌موجود‌ در آن).

کاربردهای مختلف

درعمل ، ایجاد یک توکن بسیار ساده تر از یک سکه است. زیرا برای یک سکه، شما باید یک فناوری کامل و به ویژه یک مدل اقتصادی ایجاد کنید.
یک توکن عملا می‌تواند تنها در چند دقیقه ایجاد شود… اما مراقب باشید که میانبر استفاده نکنید: برخی از توکن‌ها یک ابزار واقعی دارند، مانند MATIC، که برای مثال برای کاهش هزینه‌های تراکنش در بلاک چین اتریوم یا Tether ایجاد شده است. که یک استیبل کوین است، یک ارز دیجیتال که قیمت آن بر اساس دارایی «دنیای واقعی»، می باشد که در این مورد دلار است.

اصطلاح “استیبل کوین” تا حدی نادرست است زیرا تتر (USDT) در واقع یک توکن است و نه یک سکه. و باعث سردرگمی‌می‌شود!

بنابراین، توکن ذاتاً طوری طراحی شده است که در یک بلاک چین خاص مبادله شود و با آن سازگار باشد. اما یک سکه از نظر فنی بلاکچین خودرا دارد، ما ممکن است در مورد “توکن های ETH” صحبت کنیم اما برعکس آن درست نیست. یک توکن یک سکه نیست، حتی اگر آن عبارت در نام آن چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ آمده باشد.

قبل از هر سرمایه گذاری اصول اولیه را بشناسید.
بنابراین مهم است که هنگام سرمایه گذاری بسیار مراقب باشید. زیرا اگر هنگام خرید در پلتفرم صرافی مانند بایننس کارمزد قابل توجهی پرداخت نکنید، ممکن است با انتقال وجه به کیف پول خود کارمزد بالایی پرداخت کرده باشید.

توکن‌های اتریوم اغلب با هزینه‌های انتقال بسیار بالایی همراه هستند. برای انتقال آنها به کیف پول خود، یک فرد باید یک کارمزد تراکنش در اتریوم (ETH) بپردازد.

تفاوت اساسی دیگر بین این دو دسته از رمزارزها این است که طبیعتاً پروژه‌ای که توسط بلاک چین انجام می‌شود کارمزد بسیار بالاتری از یک توکن ساده که ممکن است با بسته شدن آن تهدید شود، انجام می گیرد.

به عنوان مثال، زمانی که سازندگان اتریوم تصمیم گرفتند هزینه های تراکنش بلاک چین را کاهش دهند، علاقه مندان رمز ارز متیک کاهش یافتند.

برای ایجاد توکن ها نیازی به دانش برنامه نویسی نیست. برخی از سایت ها به شما این امکان را می دهند که توکن های خود را در عرض پنج دقیقه ایجاد کنید.
و کلاهبرداری های زیادی وجود دارد: برخی از سازندگان توکن تقریباً تمام توکن ها را در اختیار خود نگه می دارند و عمداً بازارها را دستکاری می کنند. آنها همچنین از استفاده از اینفلوئنسرها برای ایجاد سر و صدا در شبکه های اجتماعی دریغ نمی کنند. به همین دلیل است که همیشه توصیه می شود قبل از سرمایه گذاری در یک پروژه به طور جدی در مورد آن تحقیق کنید. با مشاوره، به ویژه، وایت پیپر پروژه.

در نهایت، متوجه خواهید شد که در مورد اتریوم چیزهای زیادی گفته شده است و در مورد سایر بلاک چین ها کم است. به یک دلیل ساده و خوب، اگر اکوسیستم های پولکادات، سولانا، کاردانو در حال رشد هستند، اکثریت قریب به اتفاق توکن ها همچنان بر اساس شبکه اتریوم هستند. و دلیل آن‌نیز این است‌که اتریوم یکی از اولین بلاک چین هایی بود که با بیت کوین رقابت کرد.
سرمایه آن امروزه بیش از 500 میلیارد دلار است. برای مقایسه، بلاک چین های سولانا و کاردانو از نظر سرمایه ده برابر کوچکتر هستند.

برای خریدارزدیجیتال و مقایسه کوین ها و‌ توکن ها با یکدیگر می توانید به خرید بیت کوین و یا خرید تتر و یا‌ دیگر رمز ارزها به سایت و‌اپلیکیشن فراچنج مراجعه کنید.